Filmowy styczeń 2018 w ocenach

Czyli co Q-Słonko widziało w styczniu.

Filmowy styczeń 2018 w ocenach

9

– Good Time
Po nieudanym skoku na bank, jeden ze złodziei jednocześnie uciekając przed policją próbuje uwolnić brata z aresztu. Jeden z najciekawszych filmów 2017 roku udowadnia, że dzięki sprawnej reżyserii każdą, nawet najbardziej banalną historię, można przedstawić w atrakcyjny sposób.
– I, Tonya [Jestem najlepsza. I, Tonya]
Historia życia łyżwiarki figurowej Tonyi Harding, która zasłynęła z ataku na swoją konkurentkę Nancy Kerrigan. Brawurowy i dowcipny biopic ze świetnymi kreacjami aktorskimi i dobrze oddanym duchem epoki. Mój ulubiony „oskarowy” film.

8

– Darkest Hour [Czas mroku]
Premierem Wielkiej Brytanii zostaje Winston Churchill. Zamiast spodziewanych pertraktacji dyplomatycznych z Hitlerem, obiecuje rodakom krew, pot, znój i łzy. Historyczne kino wysokiej próby z świetnym Oldmanem, bardzo dobrym scenariuszem i przesadnie niezłomnymi Brytyjczykami.
– Disaster Artist, The [Disaster Artist]
Historia powstania The Room, filmu uznawanego za najgorszy w historii kina. Fascynująca, mądra, pełna uroku i po prostu udana komedia z wyraźnym przesłaniem, a także z rolą życia Jamesa Franco.
– Gotowi na wszystko. Exterminator
Dziesięć lat po ostatnim występie, muzycy z małomiasteczkowej deathmetalowej grupy Exterminator spotykają się znowu, by spróbować zrealizować marzenia. Bardzo udana komedia obyczajowa o tym, że nigdy nie jest za późno, by uciec codzienności. Świetna ścieżka dźwiękowa.
– Last Flag Flying
Trójka weteranów wojny w Wietnamie rusza w podróż, by pomóc pochować poległego w Iraku syna jednego z nich. Słodkogorzkie kino drogi z wielką polityką wojenną w tle i uniwersalnym przesłaniem. Lubię takie zwyczajne filmy o ludziach.
– Lego Batman Movie, The [LEGO® BATMAN: FILM]
Bruce Wayne aka Batman popada w depresję, gdy wszyscy złoczyńcy z Gotham trafiają do Azylu Arkham. Byłem mocno sceptyczny, ale jako komiksowa parodia jest znakomity. Szkoda tylko, że ograniczony do postaci Warner Bros.
– Molly’s Game [Gra o wszystko]
Molly Bloom organizowała kiedyś ekskluzywne partyjki pokera dla możnych tego świata. Teraz jest na celowniku FBI. Aaron Sorkin po raz kolejny udowadnia, że w scenariuszowym fachu mało kto może mu dorównać. A Jessica Chastain ma piękny dekolt i do tego potrafi grać.
– Only the Brave
Prawdziwa historia bohaterskich strażaków z ekipy Granite Mountain Hotshots. Nie wpisujcie jednak przed seansem tej nazwy w Google’a. Tak powinny wyglądać porządne filmy o strażakach. Nie ma się czego przyczepić.
– Three Billboards Outside Ebbing, Missouri [Trzy billboardy za Ebbing, Missouri]
Zrozpaczona matka zamordowanej córki wynajmuje trzy billboardy, by umieścić na nich prowokującą wiadomość do miejscowego szeryfa. Świetnie napisana dramatokomedia, w której najmniej ważnym i interesującym jest odpowiedź na pytanie „Kto zabił?”. Będą Oscary.

7

– Big Sick, The [I tak cię kocham]
Pochodzący z Pakistanu standupista, wbrew tradycyjnej rodzinie zakochuje się w Amerykance. Seans powtórkowy, ocena punkt niższa, ale to wciąż wołające o lepszego aktora w roli głównej sympatyczne kino udanie łączące humor z umiarkowanym dramatem.
– Call Me by Your Name [Tamte dni, tamte noce]
Lato na włoskiej prowincji sprzyja romansowi 17-letniego Elio ze starszym Amerykaninem Oliverem, gościem jego rodziców. Pachnący upałem, brzoskwiniami i klasyczną sztuką romans odważnie podejmujący wciąż kontrowersyjny temat.
– Futile and Stupid Gesture, A [Pusty i głupi gest]
Historia życia Douglasa Kenneya, założyciela kultowego National Lampoon. Świetny jako komedia operująca absurdalnym żartem. Nie dotrzymuje jej kroku część dramatyczna.
– Jumanji: Welcome to the Jungle [Jumanji: Przygoda w dżungli]
Czworo licealistów zostaje przeniesionych do krainy komputerowej gry Jumanji. Podczas jej przechodzenia mogą zginąć! Podobało mi się o wiele bardziej niż pierwsza część. Bardzo udane przygodowe kino familijne.
– Lady Bird
Pochodząca z biednej rodziny zdolna uczennica ostatniej klasy katolickiego liceum marzy o studiach na prestiżowej uczelni. Nie wiedzieć czemu, Amerykanie lubią takie buszujące w zbożu historie. Przyjemna komedia obyczajowa, ale już bez przesady z tymi nagrodami.
– Mommy Dead and Dearest [Kochana mamusia nie żyje]
Morderstwo kobiety-anioła dokonane przez jej niepełnosprawną córkę wstrząsa opinią publiczną. Nie wszystko jest jednak takie, jakim się zdaje. Porządny dokument z półki makingamurderowej.
– Pirates of the Caribbean: Dead Men Tell No Tales, Piraci z Karaibów: Zemsta Salazara
Syn Willa Turnera usiłuje zdjąć wiszącą nad jego ojcem klątwę. Pomoże mu w tym Jack Sparrow oraz inteligentna dziewczyna uważana za czarownicę. Miłe zaskoczenie. Wartka, zabawna, najlepsza część Piratów od czasu Czarnej Perły.
– Post, The. Czwarta władza
Walka o dziennikarską wolność słowa trafia do sądu wraz z prezydenckim zakazem publikacji tajnych dokumentów dotyczących wojny w Wietnamie. Emocjonujący i świetnie zrealizowany pean na temat dziennikarstwa. Podobał mi się, ale mniej niż inne „oskarowe” filmy, stąd oczko niżej.
– Shape of Water, The [Kształt wody]
Niema pracownica rządowego laboratorium postanawia uwolnić trzymanego tam ryboczłowieka. Baśniowy klimat filmu jest uroczy i wiele tu różnego dobra, ale ten cały romans no to dajcie spokój! Nie kupił mnie w ogóle.
– Thank You for Your Service [Chwała bohaterom]
Trzech żołnierzy cierpiących na zespół stresu pourazowego stara się ułożyć sobie życie w cywilu. Solidna opowieść o ludziach i ich słabościach, nakręcona bez zbędnego lukrowania rzeczywistości.
– Tragedy Girls
Chcące zostać gwiazdami mediów społecznościowych młode psychopatki kontynuują dzieło grasującego w okolicy serial-killera. Całkiem sympatyczne. Pomysł równie dobry jak w The Final Girls, wykonanie na szczęście lepsze. Leslie Vernon dalej rządzi.
– Who Took Johnny
Historia nierozwiązanego do dzisiaj porwania chłopca, którego twarz jako pierwsza znalazła się z prośbą o pomoc na opakowaniu płatków śniadaniowych kartonie z mlekiem. Solidne docu-crime z momentami mrożącą krew w żyłach historią, która przytrafić się może każdemu.
– Willow
Odważny liliput rusza z misją ratowania bajkowego świata przed zakusami złej królowej-wiedźmy. Seans powtórkowy nie przyniósł już takich emocji jak kiedyś. To fajne kino przygodowe, które nawet się nie zestarzało, ale nic ponadto.

6

– All the Money in the World. Wszystkie pieniądze świata
Porwany zostaje wnuk najbogatszego Amerykanina na świecie. Kłopot w tym, że dziadek nie chce płacić okupu. Realizacyjnie nie ma się tu czego przyczepić. To niezłe kino, któremu brak zdecydowania czy chce być mocnym thrillerem, czy może moralitetem o zgubnej chciwości.
– Atak paniki
Kilka historii połączonych tytułowym Atakiem paniki nieuchronnie zmierza do finału, którym zostaną połączone. Niewątpliwie coś innego i świeżego w polskim kinie, ale zabrakło tu odwagi na coś szalonego i przede wszystkim dobrego zakończenia. Zaproponowane zakończenie – całkowicie zawodzi.
– Bad Day for the Cut
Morderstwo matki sprawia, że jej syn, spokojny rolnik, wyrusza ścieżką zemsty. Solidne kino niskobudżetowe, które bardzo dobrze się zaczyna, ale potem popada w sztampę. Pozytywna i pozbawiona kompleksów rola Józefa Pawłowskiego.
– Downsizing [Pomniejszenie]
W poszukiwaniu lepszego życia, rodzina Safranków decyduje się na poddanie procedurze zmniejszenia. Ładnie zrealizowane, dobrze wyreżyserowane, podejmujące kilka poważniejszych tematów, ale nudne. Szkoda.
– Greatest Showman, The [Król rozrywki]
Klepiący biedę P.T. Barnum wpada na pomysł zrealizowania przedstawienia, które odmieni życie jego rodziny. Oparty na faktach sympatyczny musical, którego największą wartością są piosenki, a słabością scenariusz.
– Mountain Cry [Han Shan aka Krzyk góry
W odosobnionej od świata chińskiej wiosce w górach opieką niemej kobiety ma zająć się facet, który przypadkiem zabił jej męża. Ładne to takie, oniryczne, oryginalne, romantyczne, ciekawe. I nudne.
– Podatek od miłości
Aby oszukać kontrolerkę skarbową, Maniek zaczyna udawać prostytutkę. Do połowy udana polska komedia romantyczna z fajnymi głównymi bohaterami. Potem się posypało.
– Polka King, The [Król polki]
Prawdziwa historia pochodzącego z Polski muzyka, który z powodzeniem zachęcał fanów do zainwestowania w piramidę finansową. Sympatyczna lecz przeciętna komedia obyczajowa pełna wesołej lecz kiepskiej muzyki oraz prawdziwego lecz średnio pozytywnego obrazu Polaków na emigracji.
– Sieranevada
Rumuńska rodzina z klasy średniej spotyka się na stypie po śmierci nestora rodu. Reżyserska ekstraklasa, co nie zmienia faktu, że trzy godziny seansu zanudziły mnie na śmierć. Spotkajcie się na stypie.

5

– Classified File, The [Geuk-bi-su-sa]
Niedoceniany policjant oraz medium łączą swoje siły próbując rozwiązać sprawę porwania dziewczynki. Nie wystarczy znaleźć jakąkolwiek prawdziwą historię i zrobić o niej film. Ta historia jeszcze powinna być ciekawa!
– Commuter, The [Pasażer]
Aby ratować rodzinę, pasażer podmiejskiej kolejki musi podjąć niebezpieczną grę nim pociąg dotrze do stacji końcowej. Bardzo przeciętny akcyjniak z Liamem Neesonem, który pod maską emocjonującego thrillera przemyca bzdurny i niedopracowany scenariusz.
– Duel, The
Teksaski ranger otrzymuje tajną misję w mieście, którym rządzi zabójca jego ojca. Tak się to zawsze kończy, gdy zamiast rozrywkowego i brutalnego filmu o zemście dostajemy ambitną nudę. Szkoda tego westernu.
– Maze Runner: The Death Cure [Więzień labiryntu: Lek na śmierć]
Ostatnia część młodzieżowej trylogii postapo o małolatach, które wydostały się z tajemniczego labiryntu. Wybuchowy początek dał nadzieję na rozrywkowe kino wielu akcji, ale potem gadali, gadali i gadali.
– Mountain [Ha’har aka Góra]
Mieszkająca przy cmentarzu zaniedbywana przez męża Żydówka zaprzyjaźnia się z prostytutką. Ciekawy obrazek krajoznawczy, którego wolne tempo nie pozwala docenić walorów standardowej historii o życiu kobiet w patriarchalnym społeczeństwie.
– Plan B
Losy kilkorga nieznajomych warszawiaków splatają się na przestrzeni kilku dni poprzedzających Walentynki. Dobrze zrealizowany lecz pozbawiony większych emocji krótki film o niczym.
– RV: Resurrected Victims [Hwui-saeng-bu-hwa-ja]
Świat boryka się z plagą powracających do życia ofiar morderstw, które chcą wymierzyć sprawiedliwość tam, gdzie jej zabrakło. Kolejna koreańska bzdurka (za dużo ich ostatnio), ale punkcik wyżej za ciekawy pomysł i twisty po drodze.
– Victoria and Abdul [Powiernik królowej]
Prawdziwa historia pochodzącego z Indii nauczyciela królowej Wiktorii. Lekka i rozrywkowa z początku historia zamieniła się w ciężkawą nudę bez polotu wraz z chwilą, w której ostatni raz padło z ekranu słowo „mohur”.
– Wonder [Cudowny chłopak]
Auggie urodził się ze zdeformowaną twarzą. Chłopiec obawia się pierwszego dnia w szkole, ale chwyta byka za rogi. Przesłodzone i cukierkowe kino familijne zdecydowanie dla młodszego widza. Starszego może zemdlić nadmiar banału.

4

– Insidious: The Last Key [Naznaczony: Ostatni klucz]
Elise razem z ekipą łowców duchów odwiedza swój rodzinny dom, w którym nadal straszy. Wprowadzony do filmu humor i autoironia nie zmieniają faktu, że to po raz czwarty zupełnie to samo, co milion innych filmów. Jakaś tam fabułka i zylion jumpscare’ów.
– Man Who Would Be Polka King, The [Człowiek, który miał być królem polki]
Film dokumentalny o Polaku, który zrobił w Stanach wielką, ale bardzo krótką karierę. Jedynie jako uzupełnienie do Króla polki z Jackiem Blackiem. Jako dokument to dzieło amatorskie z prawdopodobnie najgorszym hostem w historii kina.
– Narzeczony na niby
Zdradzona dziewczyna namawia przypadkowo spotkanego mężczyznę do tego, by udawał jej narzeczonego. Film przejdzie do historii dzięki totalnie absurdalnemu wątkowi Tomasza Karolaka. Reszta polskokomedioromantyczno sztampowa.

Podziel się tym artykułem:

podsumowanie 2018 2018-02-01