Czyli co Q-Słonko widziało w październiku.
Filmowy październik 2018 w ocenach
9
– Bad Times at the El Royale. Źle się dzieje w El Royale
Kilkoro nieznajomych spotyka się w położonym na odludziu hotelu. Każdy z nich ma jakąś tajemnicę. Świetnie napisany, świetnie nakręcony, świetnie zilustrowany muzycznie przewrotny film, który z wad jest jedynie o kilka minut za długi.
8
– First Man. Pierwszy człowiek
Neila Armstronga droga na Księżyc. Niebanalny biopic, który w możliwie jak najbardziej realny sposób pokazał podbój Księżyca. Jednakowoż najmniej oryginalny film Chazelle’a.
Początkujący na scenie fińscy metalowcy wyruszają z małego miasteczka na wielki metalowy koncert w Norwegii. Zwariowana komedia z szacunkiem obśmiewająca subkulturę metalową. Typowy crowd-pleaser z sympatycznymi bohaterami.
– Róża
Wspólna egzystencja AK-owca i poniemieckiej wdowy na powojennych Mazurach skazana jest na tragedię. Seans powtórkowy. Wrażenia lepsze, choć nie wciąż nie mogę się przekonać do tego bardzo dobrego przecież filmu.
7
– Man Who Stole Banksy, The. Człowiek, który ukradł Banksy’ego
Namalowana na palestyńskim murze grafika Banksy’ego trafia w ręce obrotnych handlarzy sztuki. Pełen humoru, dogłębny dokument rozkładający na czynniki pierwsze to, co dzieje się ze sztuką ulicy już po jej namalowaniu.
– My Masterpiece. Moje arcydzieło, Mi obra maestra
W życiu wyrachowanego dilera dzieł sztuki oraz upartego artysty nadchodzi moment zwrotny. Porządna czarna komedia z przesłaniem, ale przede wszystkim aktorski popis Guillermo Francelli i Luisa Brandoniego.
6
– Alpha, the Right to Kill. Alfa, prawo do zabijania
Gliniarz i zależny od niego drobny handlarz narkotyków walczą o swoje w slumsach Manili. Społeczny thriller policyjny solidnie krytykujący filipińskie podziały społeczne.
Historia supergrupy Queen od jej powstania aż po triumfalny koncert Live Aid. Fajna muzyka, fajny Rami Malek, trochę wzruszenia, ale finalnie zmarnowany potencjał przez co wyszedł jedynie laurkowaty biopic.
– Cannibal Club, The. O Clube dos Canibais, Klub kanibali
Małżeństwo dekadenckich kanibali ma problem, gdy żona jest świadkiem czegoś, czego nie powinna była zobaczyć. Uważnie wyreżyserowana, artystyczna, za bardzo wysilona satyra, która nie potrafi szokować, a chciałaby.
– Close Enemies. Bliscy wrogowie, Freres ennemis
Trzech przyjaciół z blokowiska staje po dwóch stronach barykady, gdy narkotykowa transakcja nie idzie zgodnie z planem. Solidne, ale też przeciętne i typowe kino gangsterskie z multikulturowych przedmieść Paryża.
– Hold the Dark. Powstrzymać mrok
Specjalista od wilków przybywa na Alaskę, by wytropić drapieżnika porywającego dzieci. Klimatyczny i bardzo dobrze zrealizowany film, w którym długie momenty kontemplacyjnej nudy mieszają się z intensywną brutalnością.
– Jak pies z kotem
Niedołężny Andrzej zmuszony jest skorzystać z pomocy brata Janusza, który staje na wysokości zadania. Szczera autobiografia braci Kondratiuków jest kinem porządnym, w którym jednak nie ma nic wyjątkowego.
– Leisure Seeker, The. Ella i John
Małżeństwo w sędziwym wieku wyrusza w sentymentalną podróż po Stanach. Popis aktorski Donalda Sutherlanda i Helen Mirren, którzy są głównym atutem tej życiowej opowiastki bez fajerwerków prowadzącej do oczywistego zakończenia.
Rodzeństwo zostaje zmuszone do walki ze swoimi rodzicami, którzy chcą ich zabić. Ciekawy przykład kina, które potrafi utrzymać w ryzach prawdopodobności totalnie absurdalny pomysł na film. Dobrze nakręcone i odpowiednio źle zagrane.
– Night Comes for Us, The. Przychodzi po nas noc
Grupa mężczyzn stara się ochronić dziewczynkę, na którą poluje elita zabójców Triady. Bardzo krwawa nawalanka – co dobre. Momentami zbyt toporna i pozbawiona kartki scenariusza – co złe.
– Night Eats the World, The. Noc pożera świat
Samowi udaje się przeżyć zombieapokalipsę. Osamotniony w mieszkalnym bloku stara się zrobić wszystko, żeby nie zwariować. Interesujący zombie-film, który mimo ograniczonych środków nie nudzi i ogląda się go z ciekawością.
– Operation Finale. Ostateczna operacja
Gdy w Argentynie zostaje wytropiony główny architekt Holocaustu, wyrusza tam oddział izraelskich agentów mających go pojmać. Solidne historyczne kino opowiadające w rzetelny i nienerwowy sposób o schwytaniu Adolfa Eichmanna.
– Soledad
Młoda i naiwna Argentynka dołącza do grupy włoskich anarchistów, którzy chcą obalać rządy i wysadzać koleje. Oparty na faktach solidny film, któemu brakuje łupnięcia i bohaterów, których można by polubić.
– Too Beautiful: Our Right to Fight. Zbyt piękna: Nasze prawo do walki
Kubańskie pięściarki nie mogą startować w oficjalnych zawodach. Namibia Rodriguez wierzy w to, że do najbliższych igrzysk się to zmieni. Ciekawy przez 45 minut dokument, któremu życie zepsuło scenariusz.
5
– Dark, The. Mrok
Skrzywdzeni przez dorosłych niewidomy chłopak i nieumarła dziewczyna zaprzyjaźniają się ze sobą. Dzięki takim filmom widać różnicę między dobrym, a gorszym reżyserem. Wystarczy porównać go do szwedzkiego „Pozwól mi wejść”.
– Finding Your Feet. Do zakochania jeden krok
Po zdradzie męża kobieta z wyższych sfer znajduje pocieszenie w kursach tańca dla seniorów. Oczywista opowiastka, która nie potrafi być feel-good filmem z morałem, choć bardzo by tego chciała.
– Illang: The Wolf Brigade. Illang: Wilcza brygada
Po zjednoczeniu obu Korei dochodzi do masowych protestów. Z najbardziej zajadłymi protestantami walczy świetnie wyposażona jednostka specjalna. Ciekawa wizja niedalekiej przyszłości, której ponad wszystko brakuje rozrywkowości.
Masakra młodzieży na norweskiej wyspie Utoya staje się dramatem ogółu, ale przede wszystkim dramatem jednostki. Zbyt naokoło, zbyt zachowawczo, z za małym zaangażowaniem. Zamiast wstrząsać – nudzi.
4
– 7 uczuć
Dzieciństwo. Właśnie tam Adaś Miauczyński doszukuje się źródła swoich przyszłych nieszczęść. Kilka świetnych pomysłów na film rozmyło się w tej pełnej nieuporządkowanego chaosu, zbyt długiej i zbyt alegorycznej opowieści z łopatologicznym finałem.
– Apostle. Apostoł
Gdy siostra przepada w łapach religijnych fanatyków, na jej ratunek rusza zapijaczony brat. Ciężko nakręcić jest dobry film o nadprzyrodzonej sekcie. Gareth Evans poległ nawet nie próbując zainteresować widza.
– Bookshop, The. Księgarnia z marzeniami
Właścicielka księgarni zmaga się z niechęcią miejscowych, którzy woleliby widzieć w tym miejscu ośrodek kulturalny. Romantyczny komediodramat tak ciepły jak angielska pogoda i tak lekkostrawny jak angielskie śniadanie.
Po czterdziestu latach w psychiatryku Michael Myers wydostaje się na wolność i planuje w końcu pozbyć się Laurie. Typowy slasher, któremu pomysłu wystarczyło na 10 minut, a potem zamienił się w jeden z głupszych ostatnio filmów.
– Moon Hotel Kabul
Rumuński dziennikarz po powrocie z Afganistanu trafia na skandal związany z martwą tłumaczką. Kilka świetnych scen wplecionych w niekończącą się nudę.
– Venom
Fajtłapowaty i tchórzliwy dziennikarz zyskuje nowe moce wraz z żywicielem z kosmosu, który zagnieździł się w jego organizmie. Ogromny krok wstecz komiksowego kina. Niezamierzenie śmieszna slapstickowa komedia.
– What Keeps You Alive. Zabij i żyj
Romantyczny wyjazd wymyka się spod kontroli, gdy jedno z zakochanej pary zaczyna polować na drugie. Ładnie nakręcone nudziarstwo ze zwrotami akcji opartymi o irracjonalne zachowania głównych bohaterek.
Podziel się tym artykułem:
