Czyli co Q-Słonko widziało w listopadzie.
Filmowy listopad 2023 w ocenach
9
– Chłopi
Po ślubie z bogatym Maciejem, Jagna utrzymuje romantyczne stosunki z jego synem Antkiem, co obojgu grozi katastrofą. Zachwycające wizualnie i dźwiękowo dzieło sztuki z punktowym scenariuszem, który nie stara się udawać, że to on jest tutaj najważniejszy.
8
– Milli Vanilli
Dokumentalna historia jednej największych mistyfikacji w historii światowej muzyki rozrywkowej opowiedziana została tu ustami jedynego żyjącego członka grupy Milli Vanilli, Faba Morvana. Fascynująca to historia, pod której fasadą kryje się dużo więcej niż toporne w swojej prostocie oszustwo.
– Past Lives. Poprzednie życie
Echa pierwszego, młodzieńczego zauroczenia powracają za sprawą ponownego spotkania po dwudziestu latach bohaterów tego niewinnego romansu. Oparte na uczuciach i dialogach, chwytające za serce kino, którego być może jedyną wadą jest to, że do pełnego zaangażowania się w tę opowieść potrzebna jest chyba jednak przeżyta podobna młodzieńcza miłość.
7
– Bottoms. Na dnie
Dwie queerowe przyjaciółki z liceum postanawiają osiągnąć swoje młodzieńcze cele poprzez założenie Fight Clubu dla dziewcząt. Współczesny ekwiwalent młodzieżowych komedii romantycznych z lat 80. ubiegłego wieku grający na nosie politycznej poprawności i korzystający z arsenału współczesnych metod stawiania na głowie utartych filmowych klisz.
– Hunger Games: The Ballad of Songbirds and Snakes, The. Igrzyska śmierci: Ballada ptaków i węży zwiastun
U progu upragnionego wyjścia ubóstwa młody Coriolanus Snow niespodziewanie zostaje mentorem tyrbutki, która bierze udział w przełomowych Igrzyskach śmierci. Miłe zaskoczenie w postaci filmu ciekawszego niż słynny oryginał. Szkoda tylko, że za dużo upchnięto w jednym filmie i ostatni akt aż prosi się o osobną część.
– Killer, The. Zabójca
Błąd popełniony w trakcie jednego ze zleceń sprawia, że zabójca introwertyk rusza na polowanie zdrajcy. Nie takiego kina spodziewałoby się po twórcach wybuchowego „Siedem”, co nie zmienia faktu, że jest to produkcja nad wyraz elegancka i z klasą realizująca swoje założenia.
– Nyad
Diana Nyad ma 60 lat i niespełnione marzenie przepłynięcia z Kuby na Florydę bez wychodzenia z wody. Oparte na faktach klasyczne kino sportowe wyróżniające się dwójką świetnych aktorek w rolach głównych – Annette Bening i Jodie Foster – oraz świetnym okiem do krajobrazów oscarowych dokumentalistów: Jimmy’ego China i Elizabeth Chai Vasarhelyi.
– Sly
90 minut to zbyt mało, by pokazać bogate życie i karierę Sylvestra Stallone’a. Szczególnie że gwiazdor ma tendencję do prawienia coachingowych komunałów, a do tego widać, że słabo radzi sobie ze starzeniem. Dostajemy więc ciekawy dokument głównie o „Rockym”, ale też refleksję, że trzyodcinkowy „Arnold” wyszedł netfliksowi lepiej.
– Thanksgiving. Noc Dziękczynienia
Rok po tragedii, jaka rozegrała się w miejscowym supermarkecie, w Plymouth swoje łowy rozpoczyna psychopatyczny morderca. Klasyczny kalendarzowy slasher bez żadnych udziwnień, który powinien zadowolić widza wychowanego na VHS-ie, któremu przejadły się metaslashery.
6
– Baby Broker
Zajmujący się sprzedażą dzieci z okna życia mężczyźni popadają w kłopoty, gdy na ich drodze pojawia się biologiczna matka jednego z maluchów, a także śledzące ten niecny proceder detektywki. Hirokazu Koreeda tym razem przestrzelił nie składając wzruszającej historii z zyliona wzruszających składników. Lubię jednak taki dokładnie obyczajowym vibe normalności, jaki bije od tego filmu.
– Blokersi
Umknął mi w okolicy premiery ten dokument o pradziejach polskiego hip-hopu, więc postanowiłem go nadrobić po jednym z odcinków „Podcasteksu”. Polska szkoła dokumentu zmarnowała tę opowieść z ogromnym potencjałem, której przydałoby się, aby pochylić się nad nią teraz dokumentalnie raz jeszcze.
– Haunting in Venice. Duchy w Wenecji
Detektyw Hercules Poirot przerywa emeryturę, by pomóc w zdemaskowaniu słynnej medium. Błahostka przeradza się w śledztwo w sprawie morderstwa. Najlepszy ze wszystkich trzech filmów Branagha o Poirocie, ale nie lubię elementów nadprzyrodzonych w klasycznych kryminałach, więc nie zdobył mojej uwagi. Zgrabnie wplecione elementy horroru takie dla zupełnie nikogo. Dzieci wystraszą, dorosłych nie.
– When Evil Lurks. Gdy czai się zło aka Cuando acecha la maldad
Mieszkający w zabitej dechami wsi bracia doprowadzają do rozprzestrzenienia nienazwanego zła, gdy w nieudolny sposób próbują się go pozbyć. Jest klimat, jest kilka zapadających w pamięć scen, ale jest też słabe aktorstwo, niezbyt lotni bohaterowie i siadające w połowie tempo.
5
– Higuita: The Way of the Scorpion. René Higuita aka Higuita: El camino del Escorpión
Ten dokument o legendarnym kolumbijskim bramkarzu jest filmem przeciętnym. Interesujące są tu jedynie piłkarskie wspomnienia i fragmenty meczów, a reszta to średnio ciekawa, jednostronna laurka, z której wynika, że główny bohater jest świętym. No może jest i dlatego film nudny.
– Horror Story
Młody i ambitny absolwent bankowości rozpoczyna szukanie pracy oraz mieszkanie w wątpliwej reputacji budynku. Pozbawiony fabuły zbiór skeczów dotyczących kuriozalnych rozmów o pracę oraz sąsiadów. Byłby z tego fajny stand-up, ale film już niekoniecznie.
– Last Rifleman, The
Weteran II wojny światowej ucieka z irlandzkiego ośrodka dla seniorów, by we Francji wziąć udział w 75. rocznicy lądowania w Normandii. Oparty na faktach film przeznaczony dla targetu 60+. Znakomita charakteryzacja Pierce’a Brosnana zasługiwała na lepszą produkcję, przy całej sympatii do tej wzruszającej historii.
– Napoleon
Pełna wzlotów i upadków militarna kariera Napoleona Bonaparte osadzona w tle jego wielkiej miłości do Józefiny to film, który przypomina bryk lektury, a nie jej szerokie omówienie. W źle napisanym scenariuszu nawet aktorstwo Joaquina Phoeniksa wygląda źle, a Scottowi o wiele lepiej wyszedł o połowę tańszy „Ostatnio pojedynek”.
– Surrounded. Oblężony
Przebrana za mężczyznę czarnoskóra weteranka wojny secesyjnej ładuje się w kłopoty, gdy w jej ręce wpada poszukiwany bandyta. Dużo tu ładnych widoczków, a aktorzy mają co do zagrania. Szkoda tylko, że widzowie nie mają czegoś do oglądania. Poza widoczkami, ale równie dobrze można sobie pooglądać zdjęcia krajobrazów.
4
– Marvels, The. Marvels
Ratowanie wszechświata przed kolejnym zagrożeniem utrudnia kapitan Marvel, Miss Marvel i Monice Rambeau fakt zamieniania się między sobą mocami. Ten chaos na multiwersalną skalę wymaga od widza znajomości kilku filmów i seriali MCU, która i tak nie zagwarantuje dobrej zabawy na tym filmie próbującym związać milion wątków, a jednocześnie nie posunąć uniwersum Marvela nigdzie dalej.
Podziel się tym artykułem:
