Najlepsze filmy 2023 roku

Za minutę wjeżdżamy w 2024 rok. Zanim jednak odliczanie, toasty i pocałunki – najlepsze filmy 2023 roku. Za nami znów rok bez ani jednej Dziesiątki, nie zliczę już który. Obejrzałem w minionych miesiącach kilka Dziesiątek, ale były to jedynie seanse powtórkowe. Może w przyszłym roku będzie lepiej. W końcu będzie to rok dwudziestolecia Q-Bloga.

Najlepsze filmy 2023 roku

9

– Chłopi
Po ślubie z bogatym Maciejem, Jagna utrzymuje romantyczne stosunki z jego synem Antkiem, co obojgu grozi katastrofą. Zachwycające wizualnie i dźwiękowo dzieło sztuki z punktowym scenariuszem, który nie stara się udawać, że to on jest tutaj najważniejszy.

– Godzilla Minus One. Gojira Mainasu Wan
Koniec wojny na Pacyfiku pozostawia Japonię w opłakanym stanie. Obywatele będą musieli wznieść się na wyżyny solidarności, by pokonać ogromnego potwora pustoszącego kraj. Kapitalne, pełne emocji kino dla wszystkich bez konieczności znajomości poprzednich produkcji o Godzilli. Budżetem i jego spożytkowaniem zawstydza chyba wszystko, co powstało za pięciokrotnie większą kasę.

– John Wick 4
Ścigany przez najlepszych zabójców na świecie John Wick chwyta się ostatniej szansy, by móc wrócić na spokojną emeryturę. Seans powtórkowy. Za drugim razem czwórka podobała mi się bardziej. Miło, że ktoś w końcu postanowił sprawdzić, co wyjdzie z projektu filmu dla dużych chłopców, na który ktoś wyłoży 100 baniek. Akcja akcją, ale robi wrażenie to, jak bardzo na każdej płaszczyźnie jest to dopracowany i przemyślany film. Nie ma tu miejsca na przypadek.

– Oppenheimer
Gdy jak najszybsze skonstruowanie bomby atomowej staje się priorytetem, największym problemem okazują się poglądy polityczne najlepszego kandydata na jej twórcę. Nolana bez zastrzeżeń lubię tylko wtedy, gdy w ekscytujący sposób opowiada historie stojąco twardo na nogach, a nie jakieś kosmiczne portale za półką z książkami. PS. Stanowczo za mało mówi się o tym, jak bardzo jest to film podobny do „Podejrzanych” McQuarriego :P.

8

– Air
Oparta na faktach opowieść o kontrakcie, który odmienił oblicze marketingu sportowego i rynku obuwniczego. Dopracowany pod każdym względem film w doborowej obsadzie i z przebojowo napisanym scenariuszem. Nie szarżuje i nie ryzykuje, skupiając się na tym, aby opowieść o sprzedawaniu butów była maksymalnie rozrywkowa do oglądania.

– Avatar: The Way of Water. Avatar: Istota wody
Spokojny żywot rodziny Sullych zostaje przerwany wraz z pojawieniem się na Pandorze starego wroga. Muszą więc szukać schronienia u wodnych Na’vi. Spektakularne widowisko, któremu dałbym i Dziewięć, ale wiem, że to tylko magia dużego ekranu. Wcale nie taki miałki scenariuszowo, jak wszyscy mówią, choć nie ma co kryć, że nie jest to zbyt skomplikowana historia. Nie było jednak sensu jej komplikować.

– Babilon. Babylon
Losy czworga aspirujących artystów związanych z Hollywood krzyżują się w przededniu wprowadzenia na ekrany kinowe filmu dźwiękowego. Głośny, zabawny, szybki, bulwersujący, nostalgiczny, obrzydliwy, ale przede wszystkim chyba cholernie smutny. Wielkie dzieło Damiena Chazelle’a o miłości do kina Złotej Ery przed wprowadzeniem Kodeksu Haysa, ale głównie o tym, że przemijamy. Wyciąłbym finałowy odlot i dorzucił jeszcze z godzinkę o kulisach starego Hollywood.

– Deepest Breath, The. Najgłębszy wdech
Dokumentalna opowieść o cenie, jaką trzeba zapłacić za obsesję na punkcie bicia rekordów w swobodnym nurkowaniu. Bardzo lubię tego typu dokumenty sportowe, które pięknie wyglądają i opowiadają ciekawe, mało znane historie z pierwszego rzędu. Nie kupuję natomiast oszustwa zaserwowanego przez twórców, by film trzymał w napięciu do końca. To dokument, a nie fabuła.

– Dream Scenario
Przeciętny do bólu wykładowca akademicki zaczyna pojawiać się w snach praktycznie wszystkich niezależnie od tego czy znają go, czy nie. Charlie Kaufman z dumą podpisałby się pod tym filmem Kristoffera Borgliego. Ludzie mówią, że to alegoria i satyra na to czy tamto, ale ja zalecam oglądać ten film dosłownie.

– Filip
II wojna światowa. Podający się za Francuza Polak żydowskiego pochodzenia pracuje jako kelner w niemieckim hotelu i korzysta z uroków rozpustnego życia u boku spragnionych chłopa Niemek. Polskie kino w ostatnich latach nie opowiadało jeszcze o wojnie w ten sposób, co „Filip”. I chyba już dawno nikt nie opowiedział tak o wojnie bez wojny. Pulsujący zagrożeniem dramat obyczajowy w dwie godziny tworzy gwiazdę z Eryka Kulma Jra.

– Guardians of the Galaxy vol. 3. Strażnicy Galaktyki: Volume 3
Pogrążony w rozpaczy Star-Lord musi wziąć się w garść i zebrać ekipę, by wyruszyć na ratunek Rocketowi, o którego upomina się przeszłość. Najlepszy film Marvela od dawna. James Gunn zrobił go tak jak chciał i nad niczym nie musiał zastanawiać się dwa razy, bo i tak uciekł do DC. Wierzę, że więcej filmów Marvela byłoby tak dobrych, gdyby jego twórcom pozwolono pracować na własną rękę.

– Holdovers, The. Przesilenie zimowe
Nauczyciel samotnik, zostawiony przez rodzinę na święta uczeń oraz kucharka w żałobie spędzają wspólnie Boże Narodzenie zimą 1970 roku. Nie będzie to świąteczny klasyk, czego chcieliby niektórzy, co nie zmienia faktu, że jest to mocno stojące na dialogach, postaciach oraz aktorstwie kino, w którym Alexander Payne po raz kolejny udowadnia, że jest mistrzem takiej formy.

Czytaj dalej:

– Holy Spider
Wyzwolona, na miarę możliwości, irańska dziennikarka rozpoczyna śledztwo w sprawie seryjnego mordercy zabijającego prostytutki. Lubię takie surowo zrealizowane kino gatunkowe, które oprócz historii, pokazuje też wycinek zupełnie innego świata i zagląda z kamerą w najbardziej zapomniane przez Allaha miejsca, z których cywilizację widać tylko na horyzoncie.

– Hunt. Heon-teu
Dwaj agenci odrębnych koreańskich służb specjalnych poszukują w swoich szeregach kreta, który planuje zamach na prezydenta. Chyba nikt na świecie nie kręci równie udanych politycznych thrillerów sensacyjnych stawiających na równi akcję i intrygę. W cieszeniu się z oferowanej tu rozrywki może przeszkadzać fakt, że w rolach głównych występuje dwóch niemal identycznych gwiazdorów (dla zachodniego oka).

– Milli Vanilli
Dokumentalna historia jednej największych mistyfikacji w historii światowej muzyki rozrywkowej opowiedziana została tu ustami jedynego żyjącego członka grupy Milli Vanilli, Faba Morvana. Fascynująca to historia, pod której fasadą kryje się dużo więcej niż toporne w swojej prostocie oszustwo.

– Mission: Impossible – Dead Reckoning – Part One
Ekipa Ethana Hunta wyrusza na poszukiwania klucza być może kontrolującego sztuczną inteligencję, dzięki której można zdobyć kontrolę nad całym światem. Efektowne i pędzące na złamanie karku widowisko sensacyjno-szpiegowskie spełniające w satysfakcjonujący sposób wszelkie swoje obietnice.

– Past Lives. Poprzednie życie
Echa pierwszego, młodzieńczego zauroczenia powracają za sprawą ponownego spotkania po dwudziestu latach bohaterów tego niewinnego romansu. Oparte na uczuciach i dialogach, chwytające za serce kino, którego być może jedyną wadą jest to, że do pełnego zaangażowania się w tę opowieść potrzebna jest chyba jednak przeżyta podobna młodzieńcza miłość.

– Pokolenie ikea
Młody prawnik o pseudonimie Czarny czerpie z życia pełnymi garściami realizując ambitny projekt polegający na przeleceniu kobiet, których imiona rozpoczynają się na każdą literę alfabetu. Nie no, bez jaj, to jeden z najluźniej napisanych polskich scenariuszy ostatnich lat. Nie znam książki i mam ją gdzieś, ale wyjmując kij z tyłka, zgadzając się na seans science-fiction i historię nieistniejącego pokolenia, zostaje bardzo rozrywkowe kino z super duetem w rolach głównych. I pamiętajcie, wszyscy kłamią, ale Aleksandra nie kłamała!

– Sergio Leone: The Italian Who Invented America. Sergio Leone: Włoch, który wynalazł Amerykę
Ten dokument o Sergio Leone to pozycja obowiązkowa dla każdego miłośnika kina i doprawdy nic więcej nie trzeba tu pisać.

– Sisu
Oddział pewnych siebie niemieckich żołnierzy wchodzi w drogę fińskiego zabijaki, który zrobi co trzeba, by uratować znalezione przez siebie złoto. Pierwszorzędne, proste, konkretne i krwawe gatunkowe kino, które obraną konwencję wojennego filmu w stylistyce spaghetti wykorzystuje umiejętnie i widowiskowo. Oceniając starałem się wyobrazić sobie, że oglądałem film bez obejrzenia zwiastuna, który jest jego niemal zupełnym streszczeniem.

– Speak No Evil. Goście aka Gaesterne
Pozbawiona własnego zdania, charyzmy i osobowości duńska rodzina wybiera się na weekend do poznanej na wakacjach holenderskiej pary. Można narzekać na zachowanie duńskich rodziców na setki sposobów, ale ja tam szanuję takie kino, które nie tylko cały czas sugeruje, że zaraz coś się wydarzy, ale gdy się już wydarza to klękajcie narody.

– Spider-Man: Across the Spider-Verse. Spider-Man: Poprzez multiwersum
Miles Morales aka Spider-Man wyrusza w podróż poprzez multiwersa, w których spotka innych Spider-Manów i, próbując uratować najbliższych, będzie musiał zrozumieć, co naprawdę oznacza bycie superbohaterem. Kontynuacja oscarowej animacji korzysta pełnymi garściami z możliwości, na które fabule nikt by nie pozwolił. Zabawa to bardzo fajna, ale dlaczego, do diaska, film kończy się w połowie?! Tak się nie robi (tak, wiem, że będzie trójka)!

– This City. Miasto aka Ha’Ir Ha’Zot
Prywatny detektyw rozpoczyna śledztwo w sprawie zaginionej siostry klientki. Izraelski „Hamilton” ubrany w konwencję kina noir zachwyca świetnym, rapowym flow. Dowcipne dialogi/ hip-hopowe teksty pełne są nawiązań do kina i muzyki. Metraż mógłby być ciut dłuższy i historia bardziej okazała, ale gibałem się do rytmu przez cały seans.

– Whale, The. Wieloryb
Chorobliwie otyły nauczyciel kreatywnego pisania próbuje pogodzić się z córką, zanim będzie na to za późno. Nie podobał mi się aż tak, ale nie sposób tak po prostu o nim zapomnieć. Zbyt teatralny jak na mój gust i to mój najpoważniejszy zarzut. Doceniam maksymalną dawkę turpizmu możliwą w mainstreamowym kinie.

Pozostałe zestawienia 2023 roku:

Najgorsze filmy 2023 roku
Słabe filmy 2023 roku
Przeciętne filmy 2023 roku
Dobre filmy 2023 roku

Podziel się tym artykułem:

podsumowanie 2023 2023-12-31