Baskin, czyli turecka krwawa łaźnia. No tak troszeczkę

Święta za nami, powitajmy więc na Q-Blogu kolejną recenzję filmu, o którym słyszało być może ze dwoje z Was, a kolejne maks pięć kiedyś go obejrzy. Sorry, ale to źle świadczy o was, a nie o filmie. Kino to nie tylko Igrzyska śmierci! ;P. No dobra, ale czy w ogóle warto poświęcać 90 minut na turecki Baskin? Recenzja filmu Baskin.

Turcja, czyli nie tylko Wspaniałe stulecie

Jasne, ale Wspaniałe stulecie to już wszyscy znacie, nie? :P. Serial fenomen, który nawet moją mamę zmusił do tego, żeby przykleić sobie na lodówce plakat Sulejmana (przepraszam w tym momencie ojca, że mu ostatnio nie przywiozłem plakatu z gołą babą, którą chciał sobie przykleić pod Sulejmanem) i rozpoczął ekspansję tureckich telenowel na polską telewizję, w której leci ich już gdzieś tak trzy albo i cztery. Ale Turcja to nie tylko seriale telewizyjne dla gospodyń domowych, ale też coraz prężniej rozwijające się kino popularne pukające do festiwalowych sal kinowych na całym świecie palcami kina gatunkowego (nie mówiąc o kinie poważnym pokroju Zimowego snu). Komiksowy Panzehir, wesoło-przewrotno-detektywistyczny Chodźmy pogrzeszyć, czy nakręcony przez absolwenta łódzkiej Filmówki film Konsekwencje. Teraz do tej listy filmów, o których zwykło się mówić per a czemu w Polsce nie ma nikogo, kto potrafiłby takie nakręcić? można dodać obwąchany już tu i ówdzie na festiwalach filmów grozy Baskin. Obwąchany i orzeknięty wartym obejrzenia. No to sprawdziłem, czy rzeczywiście warto.

O czym jest turecki film Baskin

Fabułę Baskin można z powodzeniem streścić jednym zdaniem, ale byłoby to bez sensu, bo musiałbym dopchać reckę jakimiś wywodami, które nikogo nie obchodzą i które nie są nawet do końca związane z filmem. Z tego powodu nie będę ograniczał się do jednego zdania, a razem z początkiem filmu przeniosę się do knajpki na uboczu, w której spędza wieczór pięciu kumpli policjantów. Siedząc przy grillu i obstawiając wyniki hiszpańskiej La Ligi opowiadają sobie różne historyjki, by potem wsiąść wspólnie do vana i wrócić do domu. Ale nie będzie im to dane. W trakcie drogi powrotnej otrzymują zgłoszenie z miejsca cieszącego się ogólną złą sławą – koledzy policjanci potrzebują wsparcia będących w pobliżu jednostek. Nasi bohaterowie nie zastanawiają się długo, ruszają na miejsce, gdzie stawiają się przed opuszczonym i cieszącym się równie złą sławą gmachem, który dawno temu był komisariatem policji. W środku nie znajdą zwyczajnych przestępców, choć na pewno bardzo by tego chcieli.

Recenzja filmu Baskin

Zacznijmy (hue hue) od mojego ulubionego chyba zdania: jest z Baskin jeden podstawowy problem. Film za bardzo stara się być horrorem, co wybitnie mu przeszkadza. Nie przeszkadza na tyle, żeby go skreślać, bo to jednak zawsze miło błysnąć w towarzystwie znajomością niezłego tureckiego horroru, gdy wszyscy polecają sobie Conjuringi, a w najlepszym wypadku Ringu, ale na tyle, żebym poczuł się zawiedziony. Bo nie oczekiwałem aż takiego horroru-horroru, a czegoś trochę bardziej lekkiego, utrzymanego w bajkowej stylistyce Big Bad Wolves i podlanego dużą ilością krwi. Kiedy zaś okazało się, że dostaję horror to, cóż, nie ma co ukrywać, że Baskin nie ma do zaoferowania w tej kwestii czegoś nowego. A aż tak krwawej rozrywki, jaką zapowiada ww. jednozdaniowe streszczenie fabuły: Oddział policjantów podczas interwencji nie spodziewa się wizyty w przedsionku piekła w samym centrum czarnej mszy – nie daje.

Baskin leży na liście Do obejrzenia od dłuższego już czasu i trzeba jednak przyznać, że nie sprostał pokładanym w nim oczekiwaniom. A te dla filmów z Listy są ciut większe niż dla tych, których na niej nie ma. Nie ma wątpliwości, że reżyser filmu Can Evrenol uchylił sobie filmem Baskin drzwi do trochę większej kariery być może zahaczającej o Hollywood, ale też jego debiutanckiemu pełnometrażowemu debiutowi przydałoby się sporo doszlifowania. Dorzucenia ciekawszych opowieści niż ta z prostytutką z fiutem, bohaterów, których można by lubić ciut więcej niż obojętność, większego jaja zamiast śmiertelnej powagi. Śmiertelna powaga nie straszy nikogo już od ponad kilkunastu lat co najmniej.

Trochę szkoda, że tylko ponarzekałem, bo Baskin to bardzo przyzwoita produkcja z mrocznym klimatem, dobrą realizacją, sporą ilością makabry (choć nie zobaczycie tu niczego, czego nie widzielibyście wcześniej) i budząca w widzu nastrój oczekiwania na to, czym to wszystko w końcu wybuchnie. Kłopot w tym, że choć wybucha, to nie na tyle, żeby Baskin był filmem, którego nie można przegapić.

(2070)

Podziel się tym artykułem: