Mexico Barbaro, czyli bez dużej ilości tequili nie podchodź

Miejmy to za sobą, czyli szybkie dwa zdania o jednym z największych zawodów w historii filmów z listy Do Obejrzenia. Recenzja filmu Mexico Barbaro.

O czym jest Mexico Barbaro

W ostatnich latach obrodziło horrorowymi antologiami. I o ile początkowo było na co popatrzeć, to ostatnio coraz częściej ilość nie idzie w parze z jakością. Tak jest w przypadku Mexico Barbaro, w którym ośmiu meksykańskich niezależnych filmowców dostało parę minut na opowiedzenie jakiejś historii. I tak w historii numer 1 dziennikarz prowadzi śledztwo w sprawie zaginionych studentów, którzy wplątali się w sam środek działalności karteli narkotykowych. Historia numer 2: Dwóch złodziei chroni się po napadzie w nawiedzonym domu. Historia 3: Młoda dziewczyna zostaje wysłana przez demona na specjalną misję – ma utoczyć krwi z cipki swojej siostry. Serio:

.

Historia numer 4: Dwoje zakochanych zaszywa się w domu w środku lasu, w którym dziewczyna ma w końcu stracić dziewictwo. Historia 5: (tu już zacząłem przysypiać) Niepełnosprawna dziewczynka nie jest w stanie przestrzec matki i brata przed zagrożeniem z sąsiedztwa. Wkrótce wszyscy tego pożałują. Historia 6: Poraniona i zaginiona kobieta budzi się na bagnach in the middle of nowhere. Wkrótce będzie zmuszona walczyć o życie. Historia 7: Poparzony mężczyzna wykrada z kostnicy ciało Indianina i udaje się z nim na tajemniczy rytuał. Historia 8: Striptizerki z meksykańskiego lokalu biorą sprawy w swoje ręce, gdy odwiedza go kilku turystów ze Stanów.

Recenzja filmu Mexico Barbaro

Brzmi ciekawie, wiem. W końcu przypadkiem na Listę do obejrzenia Mexico Barbaro nie trafił. Niestety na ciekawym brzmieniu się kończy. Wygląda na to, że przesyt krótkich horrorowych historyjek sprawił, że zawęża się ilość takich, które jeszcze warto opowiedzieć. Bo przecież bez ciekawego pomysłu czy twista, robienie tego typu antologii nie ma żadnego sensu. Nowelce filmowej nie pomoże nawet dobry klimat, czy ładne zdjęcia. Gdy nie zaskakuje, nie intryguje i nie budzi myśli: jak oni na to wpadli? to jest zwykłym dziadostwem, na którego oglądanie szkoda czasu. I tak niestety jest z Mexico Barbaro. Parę fajnych nutek, ujęć, czy krwawych scen to za mało, kiedy wszystkim nowelkom brakuje polotu. Polotu, który w takich sytuacjach jest najważniejszy.

Są tu i opowiastki krwawe (zwykły oglądacz powiedziałby, że bardzo, ale tak naprawdę nie ma tu nic wyjątkowo okrutnego i sprawiającego, że chce się odwrócić oczy – także dlatego, że szybko trzyma się je zamknięte od senności :P) i budujące klimat i całkowicie surrealistyczne. Niby powinno coś z tego wyjść, ale nie wychodzi. Zapowiedzi obiecywały osiem historyjek opartych na meksykańskiej przeszłości, wierzeniach i folklorze, ale nawet tego tu nie ma. Są jakieś randomowe historie, które mogłyby się rozgrywać w każdym innym zakątku świata, niekoniecznie w Meksyku.

Szkoda, bo wśród nazwisk reżyserów znajdzie się kilku, którzy przecież potrafili zrobić bardzo dobre filmy (patrz okienko gdzieś tam wyżej).

(2072)

Podziel się tym artykułem: