Gdy przychodzi lato, wszyscy narzekają na komary, narzekają na muchy, a wystarczy pomyśleć sobie jakie one mają smutne życie i już można dojść do wniosku, że to niewdzięczne tak na nie narzekać. Tak sobie myślę, że gdyby muchy i komary miały swoją grupę dyskusyjną, to piętnowałyby ludzi ile wlezie. Zresztą przystawmy ucho do… no byle nie do wentylatora, i posłuchajmy.
Siedzą sobie takie dwie przysłowiowe muchy na piwie i gadają:
– Co tam u ciebie słychać? Nie widziałam Cię ze dwa tygodnie.
– Daj spokój. Dostałam gazetą i dziesięć dni na intensywnej terapii leżałam.
– Nie masz co narzekać. Pamiętasz Heńka? No, to tego Heńka złapał ostatnio jakiś małolat, skrzydła mu wyrwał i nogi połamał.
– Dobił go chociaż?
– Coś ty. Położył go na parapecie i krzyknął mu za uchem „No, a teraz spier…j”. Heniek w gipsie teraz chodzi i stuka po ścianie. Ludzie dowcipy o nim opowiadają.
– Na pohybel mężczyznom!
– Na pohybel kobietom!
– Na pohybel ludziom!
– O, to dobry toast.
– Porozmawiajmy o weselszych rzeczach. Wiesz jak się nazywa córka pana Kupagi?
– Nie wiem, jak?
– Kupagówna cha cha cha cha cha
– Cha cha cha cha cha
Wchodzi komar
– Kelner, seta!
– Te, komar, coś ty taki przybity?
– Roman umarł przed chwilą w moich ramionach.
– Co mu się stało?
– Kapeć.
– Uuuuuuuu
– Jak do niego podleciałem to żył jeszcze. Wziąłem go w ramiona i powiedziałem: „Hej Roman”. Zaraz potem skonał. Gdybym wiedział, że to będą moje ostatnie słowa do niego to powiedziałbym coś mądrzejszego…
Podziel się tym artykułem:
