Czyli co Q-Słonko widziało w marcu. Dzisiaj na serio :P. Seriale w innym terminie, bo już nie wyrobiłem.
Filmowy marzec 2023 w ocenach
10
– Killer, The. Płatny zabójca
Płatny zabójca z zasadami chce wycofać się z zawodu, by opłacić operację wzroku piosenkarki, którą przypadkowo oślepił. Seans powtórkowy. Najlepszy film w karierze Johna Woo. Akcja jest tu tylko efektownym dodatkiem do świetnie zagranej, wzruszającej, choć bardzo prostej historii. Miłość, przyjaźń, odkupienie – a wszystko to okraszone scenami zainscenizowanym tak, że tylko składać ręce do oklasków.
9
– Hard Boiled. Dzieci triady
Narwany policjant nawiązuje kontakt z tajnym agentem, który infiltruje niebezpieczny gang handlarzy bronią. Seans powtórkowy. Film z najlepszą akcją w karierze Johna Woo. Świetny aktorsko, choć opowiedziana historia w pełni podporządkowana została kolejnym scenom akcji. Sceny strzelanin na niebotycznym poziomie. Cenię je wyżej niż zaplanowane w Excelu i ćwiczone przez trzy miesiące podobne sceny w serii „John Wick”.
– John Wick 4
Ścigany przez najlepszych zabójców na świecie John Wick chwyta się ostatniej szansy, by móc wrócić na spokojną emeryturę. Seans powtórkowy. Za drugim razem czwórka podobała mi się bardziej. Miło, że ktoś w końcu postanowił sprawdzić, co wyjdzie z projektu filmu dla dużych chłopców, na który ktoś wyłoży 100 baniek. Akcja akcją, ale robi wrażenie to, jak bardzo na każdej płaszczyźnie jest to dopracowany i przemyślany film. Nie ma tu miejsca na przypadek.
8
– Dead Poets Society. Stowarzyszenie umarłych poetów
Kiedy w elitarnej szkole dla chłopców nauczanie rozpoczyna postępowy nauczyciel angielskiego, dramat wisi w powietrzu. Seans powtórkowy. Miana klasyki kina nic filmowi Petera Weira nie zabierze. Świat zmienił się jednak na tyle, że DPS nie robi już takiego wrażenia jak kiedyś. Pewnie jestem już na niego za stary, ale myślę, że współczesna młodzież wolałaby posłuchać jakiegoś coachingowego Trenera Życia.
– Filip
II wojna światowa. Podający się za Francuza Polak żydowskiego pochodzenia pracuje jako kelner w niemieckim hotelu i korzysta z uroków rozpustnego życia u boku spragnionych chłopa Niemek. Polskie kino w ostatnich latach nie opowiadało jeszcze o wojnie w ten sposób, co „Filip”. I chyba już dawno nikt nie opowiedział tak o wojnie bez wojny. Pulsujący zagrożeniem dramat obyczajowy w dwie godziny tworzy gwiazdę z Eryka Kulma Jra.
– John Wick 4
Ścigany przez najlepszych zabójców na świecie John Wick chwyta się ostatniej szansy, by móc wrócić na spokojną emeryturę. Nie przepadam jakoś wybitnie za tą serią, ale o jej czwartej części za dużo złego nie mogę powiedzieć. Może podobać się mniej, może podobać się bardziej, ale nie ulega wątpliwości, że dla tego, co tam się wyrabia, warto wybrać duży ekran.
– Pokolenie ikea
Młody prawnik o pseudonimie Czarny czerpie z życia pełnymi garściami realizując ambitny projekt polegający na przeleceniu kobiet, których imiona rozpoczynają się na każdą literę alfabetu. Nie no, bez jaj, to jeden z najluźniej napisanych polskich scenariuszy ostatnich lat. Nie znam książki i mam ją gdzieś, ale wyjmując kij z tyłka, zgadzając się na seans science-fiction i historię nieistniejącego pokolenia, zostaje bardzo rozrywkowe kino z super duetem w rolach głównych. I pamiętajcie, wszyscy kłamią, ale Aleksandra nie kłamała!
7
– Awakenings. Przebudzenia
Oparta na faktach historia neurologa z aspiracjami, który rozpoczyna pracę na oddziale dla pacjentów pogrążonych w stanie katatonii. Seans powtórkowy. Smutne i optymistyczne zarazem kino ze świetnymi kreacjami Roberta De Niro i Robina Williamsa. Odnoszę jednak wrażenie, że tę historię lepiej opowiedziałoby dzisiejsze kino, które z filmu biograficznego mogłoby pisać doktorat.
– Banshees of Inisherin, The. Duchy Inisherin
Mała irlandzka wyspiarska wioska na początku lat 20. ubiegłego wieku staje się świadkiem niespodziewanego konfliktu dwóch bliskich sobie przyjaciół. Zupełnie mnie nie urzekł. Jak na znakomitego autora dialogów, Martin McDonagh tym razem błysnął zdecydowanie zbyt rzadko. Nad całością ciąży oczywista metafora, dzięki której powstało wartościowe i piękne wizualnie kino, które mojego serca nie podbiło. (Właściwie to chciałem dać Szóstkę).
– Creed 3
Spokojną emeryturę Adonisa Creeda zakłóca pojawienie się starego kumpla, który po latach odsiadki chce teraz zdobyć tytuł pięściarskiego mistrza świata. Udana kontynuacja cyklu, który chyba nigdy się nie znudzi. Może i jest filmem przewidywalnym, oczywistym i bezpiecznym, ale dostarcza tego, co potrzebne do szczęścia fanom obyczajowego kina bokserskiego.
Po przeprowadzce do Nowego Jorku Czwórka z Woodsboro nadal niepokojona jest przez morderczego Ghostface’a. Jest rozrywkowo, jest bardziej brutalnie. Zabawa gorsza niż w przypadku poprzedniej części, ale można się nieźle bawić, jeśli tylko z góry zaakceptuje się fakt oglądania tego samego filmu po raz szósty.
6
– Champions
Po skandalu ze swoim udziałem narwany trener koszykówki zostaje skazany na prace społeczne w postaci trenowania drużyny złożonej z osób z niepełnosprawnościami intelektualnymi. Oto kolejny przykład filmu, który za dużo chciałby. Szkoda, bo wystarczyło zrobić z tego typowe feel-good sportowe kino z poczuciem humoru jego reżysera, Bobby’ego Farrelly’ego.
– Fenomen
Ten film dokumentalny poświęcony Jerzemu Owsiakowi i Wielkiej Orkiestrze Świątecznej Pomocy mógłby być dużo lepszy, gdyby nie został nakręcony z pozycji kolan jako laurka dla Jurasa. Tak czy siak warto rzucić na niego okiem dla fajnych materiałów archiwalnych i nielicznych opowieści z dawnych lat.
– Iratta
Podczas przygotowań do lokalnego festynu na komisariacie policji ginie funkcjonariusz. Rozpoczyna się poszukiwanie jego mordercy. Chciałoby się, aby kino z Kerali dało nam kolejny „Drishyam”, no ale nie tym razem. Fajny klaustrofobiczny klimat pierwszych minut ulatuje wraz z rozwojem akcji i całość wypada przeciętnie. Ocena tylko dla tych, którzy nie krzywią się na indyjskie kino. Inni wystawią niższą.
– Missing
Bez śladu znika kobieta, która rusza na wakacje życia do Kolumbii. Poszukiwania prowadzi jej zrozpaczona córka. Oglądany w całości na ekranie komputerowym robiłby większe wrażenie, gdyby został zrealizowany przed kilkoma innymi tego typu filmami. Lepszy w pierwszej połowie niż bliżej zakończenia, gdy zaczyna przypominać odcinek „Trudnych spraw”.
5
– Boston Strangler, The (2023). Dusiciel z Bostonu
Oparta na faktach opowieść o dziennikarkach, które z narażeniem życia relacjonowały pościg za tytułowym seryjnym mordercą i doszły przy tej okazji do sensacyjnych wniosków. Lepiej brzmi niż wygląda. Reżyser chciał opowiedzieć o zbyt wielu rzeczach – najbardziej o prawach kobiet, a nie o mordercy – i wyszło jak to zwykle wychodzi w takich sytuacjach. Mocno nijako.
– Cocaine Bear. Kokainowy miś
Grupa przypadkowych ludzi musi stawić czoła krwiożerczemu niedźwiedziowi, który najadł się znalezionej w lesie kokainy. Prawdziwej historii, na podstawie której oparty jest ten film, było za mało, więc twórcy postanowili rozbudować to w krwawą czarną komedię. Nie bardzo wiedzieli jak to zrobić, żeby było lekko i zabawnie, więc wcale tak nie jest.
– Shazam! Gniew bogów
Obdarzona superbohaterskimi mocami grupa małolatów z rodziny zastępczej musi stawić czoła kilku bardzo wkurzonym greckim boginiom. To familijne kino komiksowe w pierwszej pół godzinie fajnie igra ze schematami i podśmiechuje się z superbohaterskich klisz. Potem niestety zamienia się w randomowy pojedynek o bele co udając, że jest efektowne, choć wcale nie jest efektowne.
– Sparring Partner, The
Rusza proces w sprawie mężczyzny, który wraz kolegą zostaje oskarżony o zabicie i poćwiartowanie swoich rodziców. Chińskie kino próbuje czegoś nowego, ale to wciąż chińskie kino z tymi ichnimi manieryzmami nie do przełknięcia. Miłośnicy sądowych thrillerów mogą być zniesmaczeni bardzo obrazową makabrą. Jest też chiński Hitler.
– Wyrwa
Po śmierci żony w wypadku samochodowym, jej mąż rozpoczyna prywatne śledztwo, by odkryć, co doprowadziło do tej tragedii. Zamiast rasowego dramatu psychologicznego o stracie, autorzy filmu postanowili zaprezentować kino gatunkowe, o którego tworzeniu nie mieli pojęcia. W efekcie na tym filmie o śmierci matki, żony i córki częściej słychać salwy śmiechu niż chlipanie pod nosem.
3
– Children of the Corn (2023). Dzieci kukurydzy
Kiedy dorośli chcą porzucić wielowiekową tradycję uprawy kukurydzy, młodzi mieszkańcy miasteczka w Nebrasce biorą sierpy w swoje dłonie. Nie zliczę już która filmowa wersja opowiadania Stephena Kinga nie ma do zaoferowania niczego ciekawego poza sceną rozrywania na pół. Ten kręcony w Bułgarii po tajniacku w trakcie pandemii COVID-19 film nie mógł się udać i się nie udał.
2
Samotna w swoim małżeństwie żona rzuca się w objęcia namiętności, gdy po latach spotyka swojego młodszego kochanka sprzed lat. Drewniane okropieństwo będące poważnym kandydatem do miana najgorszego filmu 2023 roku. Dla takich pozycji wymyślono powiedzenie: „tego się nie da odzobaczyć”. Zostawia jednak trochę miejsca konkurencji i jest to najlepsze, co można o nim powiedzieć.
Autobiograficzny film o Patryku Vedze to jeden wielki farmazon, w którym twórca przekonuje, że wymyślił koło, proch strzelniczy, czołgi i Internet. Jest to również być może jedyny film w historii kina, który traci na rozrywkowej jakości, gdy zaczyna być ciut lepszy niż w pierwszych, katastrofalnie żenujących, acz fascynujących, trzydziestu minutach.
Podziel się tym artykułem:
Zastanawiam się którego Johna Wicka 4 obejrzeć najpierw. Tego ocenionego na 8 czy na 9.
Jeśli mogę coś podpowiedzieć, to ja najpierw obejrzałem tego na 8, a potem tego na 9.