Escape Room. Recenzja filmu Adama Robitela

Czasem warto nie spodziewać się po filmie niczego. W przypadku Escape Room zdało to egzamin bardzo dobrze, a film, który jakiś czas temu z powodu tragedii w Koszalinie został wycofany w Polsce z dystrybucji kinowej, okazał się bardzo przyjemnym oglądadłem. Recenzja filmu Escape Room.

O czym jest film Escape Room

Jason (Jay Ellis) to odnoszący sukcesy biznesmen. Zoey (Taylor Russell) ma fizykę kwantową w małym palcu, ale brakuje jej obycia w towarzystwie. Ben (Logan Miller) pracuje na zapleczu spożywczaka, a Mike (Tyler Labine) jeździ na TIR-ach. Amanda (Deborah Ann Woll) nie wiem, co robi, a Danny (Nik Dodani) to geek-prawiczek, który gry komputerowe i escape roomy jada na śniadanie jak John Matrix Zielone Berety. Wszyscy oni trafiają do posiadającego przeopinię escape roomu. Nikt się z niego jeszcze nie wydostał i w ogóle to escaperoomowy crème de la crème. Pierwsze podekscytowanie mija, gdy okazuje się, że można tu w bardzo łatwy sposób zginąć. Choć można też wygrać niezłą sumkę.

Zwiastun filmu Escape Room

Recenzja filmu Escape Room

Rosnąca w ostatnich latach popularność escape roomów aż prosiła się o film. Temat to idealny na emocjonującą, rozrywkową fabułę, choć warto było się spieszyć, bo, podobnie jak w przypadku kultowego Cube’a, wydaje się, że nie można nakręcić na taki temat zbyt wielu filmów. W związku z tym w krótkim czasie powstały jakieś dwa/trzy filmy o tym samym tytule (…… Escape Room!), z czego ten niesławny przez Koszalin Escape Room (2019) jest bezsprzecznie najlepszy.

Escape Room A.D. 2019 z pewnością nie zaskakuje fabularnie. Każdy z nas bez problemu skreśliłby taką historię, bo i sama idea escape roomów determinuje to, co może się wydarzyć. Grupa ludzi zamkniętych w pomieszczeniu, z którego wyjść trudno, a w którym bez problemu można zginąć, to przepis właściwie na jedną tylko historię. Trochę można pokombinować przy bohaterach i ich backgroundzie czy wyglądzie i tematyce konkretnego escape roomu, ale poza tym wszystko jak po sznurku powinno zmierzać przez kolejne trupy aż do jedynej pozostałej na placu boju osoby. I równie oczywistego zakończenia, które, jak widzę, budzi wśród widzów najwięcej niechęci, a ja nie wiem, dlaczego. Powtarzam cytatem: od cudów to był taki koleś, co chodził po wodzie. We współczesnej kinematografii, gdy liczba produkowanych filmów zwiększa się rokrocznie o kolejne procenty, nie da się już wymyślić niczego nowego. Zamiast narzekać, pomyślcie, jak Wy byście zakończyli taką historię i założę się, że nic nie wymyślicie.

Autorzy Escape Roomu kombinują tam, gdzie mogą, z czego największą „rewolucją” jest umieszczenie bohaterów w kilku różnych tematycznie pokojach. Co za tym idzie scenerie, w których walczą o życie się zmieniają, oferując różne atrakcje. Zdecydowanie najlepszym jest pokój z bilardem, którego projekt robi wrażenie. Pozostałe są raczej sztampowe i dopasowane do przebywających w środku bohaterów. Na pewno nie są nudne, a przygotowanie takich samych w rzeczywistości pewnie kosztowałoby więcej niż sens całej zabawy.

Pomimo całej swojej przewidywalności i konieczności zawieszenia niewiary na czas seansu, Escape Room ogląda się bardzo dobrze. To produkcja na dużo wyższym poziomie realizacyjnym niż niskobudżetowe dzieła starające się nadrobić klimatem. Posiada odpowiednią dawkę humoru manifestującą się w dialogowych przytykach oraz emocjonującą akcję, która nie zwalnia na niepotrzebne do niczego przerwy. Jeśli w czymś zawodzi, to w kompletnym olaniu dużych możliwości widowiskowych śmierci bohaterów. Te są bardzo przeciętne i w nich zmarnowany został największy potencjał. Cube XXI wieku toto nie jest, ale uważam, że nic lepszego w rozrywkowym potraktowaniu pomysłu na film o escape roomie wymyślić się nie da. A psychologicznego dramatu rozgrywającego się w escape roomie raczej nikt oglądać by nie chciał.

(2284)

Podziel się tym artykułem: