×

MacGruber

Dziwna sprawa. W dobie masowych powrotów do kina akcji z lat 80. i zalewu nostalgii za dawnymi herosami kina akcji, którzy M-60 trzymaną w jednej ręce kosili całe oddziały latynoskich żołnierzy – żeby zobaczyć dobrą strzelaninę czy cool akcję trzeba się wziąć za komedię. O co chodzi? Czy kino lat 80. było tak bardzo dla jaj, że aktualnie, aby oddać jego klimat też trzeba kręcić dla jaj? Wielu próbuje na poważnie, ale mało komu się udaje odnieść sukces. Sukces w postaci widza patrzącego na rozpierduchę z uśmiechem na twarzy. A dla jaj? Weźmy takie „Jaja w tropikach”. Kto nie chciałby obejrzeć poważnego filmu o Wietnamie (w ogóle filmu o Wietnamie – gatunek aktualnie wymarły) z taką jatką jak w „Jajach…” (pomijając oczywiście te momenty, kiedy do akcji wkraczała komediowa przesada)? Ja bym bardzo chciał. Albo taki „MacGruber” właśnie. Jego początek to wypisz wymaluj początek dobrego kina sensacyjnego spod znaku „Lethal Weaponów”, „Die Hardów” i tego typu filmów. Trupy ewryłer, głowica nuklearna do drapnięcia, badgaj z diabelskim spojrzeniem strzelający w łeb bezbronnemu… Plus odpowiednia muzyka i inne filmowe podstawy. A gdyby taki sam film powstał dzisiaj na poważnie, to pewnie początek byłby jakoś skopany i potem nie byłoby lepiej. Nie kumam tego, ale tak właśnie jest – chcesz obejrzeć dobre kino akcji łap za komedię (pewnie teraz potwierdzi jeszcze tę opinię „The Other Guys” z Ferrellem i Wahlbergiem). No przynajmniej choć trochę dobrego kina akcji, bo niestety (dla tych, którzy chcieliby tylko i wyłącznie akcję of koz) – komedia kinem akcji nie jest i wcześniej czy później na pierwszy plan wychodzi komedia.

Źle się dzieje w państwie amerykańskim. Badgaj porwał głowicę nuklearną i z pewnością chce zrobić z niej niecny użytek. Wyjście z tej sytuacji jest tylko jedno – odnalezienie byłego największego przeciwnika badgaja – tytułowego MacGrubera – i przekonanie go, żeby znów powalczył dla Ameryki. A łatwo nie jest, bo MacGruber odwiesił swój szwajcarski scyzoryk i kamizelkę ratunkową na kołek i zaszył się w bodajże ekwadorskiej dżungli.

Jak zwykle ludzie mnie zadziwiają. A dokładniej rzecz biorąc słabe oceny przez nich wystawiane. Na Filmwebie jest jakoś tak poniżej 5, na IMDb troszkę powyżej 5, a sam film o ile dobrze pamiętam ominął kina (ewentualnie przez krótki czas w nich fruwał) i czym prędzej poleciał na DVD, żeby jakoś się zwrócić. A przecież to bardzo fajny film jest. Od wujka Quentina dostaje 8(10), bo wujek był się i uśmiał, a na dodatek był dostał to, o czym pisał w pierwszym akapicie. Plus splattery na ścianie po postrzałach w głowę i wyrywanie gardeł ziejących potem krwawiącą dziurą.

Komedia to absurdalna, aczkolwiek poziom tego absurdu nie jest specjalnie wysoki i chyba specyficznego poczucia humoru nie trzeba mieć, żeby się odnaleźć. Hmm, a może potrzeba i stąd kiepskie noty? Jakby nie było – jeśli szybko wejdzie się w odpowiedni klimat to potem już jest dobrze i fun z seansu się ma. I choć sam MacGruber to rodem z Saturday Night Live jaja z MacGyvera to samemu filmowi bliżej do „Hot Shots 2”. W zasadzie bardzo blisko pod względem humoru przy czym mam wrażenie, że jednak HS2 bardziej absurdalne było. Tam, gdzie trup padał od rzucania garścią nabojów, tu pada od ww. wyrywania gardeł. I choć HS2 niewątpliwie bardziej zabawne jest, to MG nadrabia akcją. Bo co jak co, ale jednak fan kina akcji nic specjalnie ciekawego w HS2 nie znajdzie. I jeszcze różnica taka, że HS2 w całości w zasadzie oparte było na parodiowaniu znanych filmów, a w MG tego nie ma. Są raczej sparodiowane w ogóle lata 80., ale bez większego rozmachu. Kamizelka, radio Blaupunkta, dziwna fryzura… tyle. Można więc o tym wspomnieć, ale oceniać całego filmu w tym kontekście się nie da.

W niewielu fragmentach nie uniknięto niestety żenady i stąd noty maksymalnej być nie może. Generalnie wszystkie żarty dotyczące seksu są tu niesmaczne mniej lub bardziej i zupełnie niepotrzebne. Trudno czymkolwiek usprawiedliwić seks na cmentarzu i można się jedynie zastanawiać, co takiego przyświecało twórcom filmu, że nakręcili taką scenę. Dziwne tym bardziej, że przez większą część filmu bardzo dobrze i sprawnie sobie radzili z rozśmieszaniem. Gdyby nie to i jęki MacGrubera połączone z seksualną ofertą skierowaną do adresatów tych jęków – ocena pewnie byłaby wyższa. No i jeszcze nie mam przekonania co do samej postaci MacGrubera. Powinni się zdecydować – albo bohater wojenny, albo megapierdoła. Trochę tego i trochę tego mi w niektórych momentach nie grało. Ale bawiłem się dobrze.
(1015)

Podziel się tym artykułem:

Jeden komentarz

Skomentuj

Twó adres e-mail nie będzie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

*

Quentin 2023 - since 2004