×

Thirst [Bakjwi]

Moda na wampiry przetacza (dwuznaczność zamierzona :P) się po całym świecie. Nic więc dziwnego, że trochę z wampirowatego blasku postanowiono skorzystać w Korei Południowej (dziś przez chwilę będę monotematyczny) i nadać mu nieco inny wymiar. Mniej edwardowy, bardziej artystyczny. Osobą odpowiedzialną za ten projekt został Chan Wook Park twórca kilku kultowych filmów na czele z „Oldboyem”.

Ja zaś osobiście czekałem na ten film od momentu pierwszych wzmianek, jakie się na jego temat ukazały. Czekałem i czekałem, a w film w międzyczasie dorobił się zwiastuna, w którego muzyce się zakochałem, kontrowersji związanych ze zbyt erotycznym jak na południowokoreańskie warunki plakatem, a w końcu nagrody Jury na ostatnim festiwalu w Cannes (do spóły z nominacją do Złotej Palmy). I jak to w końcu w takich przypadkach bywa – czekałem aż się doczekałem seansu. I okazało się, że było to przeżycie iście… no chciałoby się napisać, że mistyczne, ale niestety przeziewałem połowę filmu.

Katolicki ksiądz zgłasza się na ochotnika do eksperymentu mającego na celu stworzenie leku na coś tam. Eksperyment jest mocno kontrowersyjny, a bycia doświadczalnym królikiem nie przetrwał dotychczas nikt. Ktoś jednak w niebiesiech czuwa nad naszym księżulkiem, bo choć już już jest dwoma nogami nad grobem, to transfuzja wampirzej krwi sprawia, że cudem udaje mu się ozdrowieć. Niestety, w zestawie z ozdrowieniem jest przemiana w wampira. No ale nic. Ksiądz wraca do swojej parafii, gdzie nawiązuje mocno erotyczny kontakt z pewną swoją znajomą z lat dziecięcych. A kontakt ów przeradza się w serię dość nieprzewidzianych wydarzeń.

No i buuu. Naziewałem się, naprzysypiałem, namodliłem, żeby się ten film już skończył – ogólnie rzecz biorąc bardzo wycierpiałem. No co ja poradzę? Nie trafił do mnie, nie rozerwał mnie, nie zmusił do niczego poza chęć przetrwania i dzielnego go zakończenia. ALE! Ja wcale nie mówię, że to zły film. Nie. To dobry film jest. Pięknie nakręcony, wysmakowany, przemyślany, spokojnie poprowadzony z realizatorskim kunsztem w większości filmowych technikalii itd. Tyle że nudny. A przynajmniej dla mnie. Oceniał go w każdym bądź razie nie będę, bo żadna ocena nie byłaby sprawiedliwa. Obiektywnie patrząc niczego mu nie brakuje, ale subiektywnie jest to jedna wielka nuda w efektownym opakowaniu.

Ja jednak wolę „normalniejszego” Chan Wook Parka i jego filmy typu „Joint Security Area”, niż Parka artystycznego, na którym zasypiam. Widać za prosty jestem i nie wszystko jest dla mnie 😛 ale nie będę się zachwycał tylko dlatego, że być może tak wypada ze snobistycznego punktu widzenia i innych ą i ę. Jak mnie coś nudzi, to mnie to nudzi. I nic mi, panie, nie zrobisz.

Aczkolwiek parę świetnych scen, które bez zawahania mi się podobały dałoby się wymienić bez problemu.
(897)

Podziel się tym artykułem:

Skomentuj

Twó adres e-mail nie będzie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

*

Quentin 2023 - since 2004