Wyznałem w recenzji „Rigor Mortis„, że nie przepadam za filmami z Hongkongu. Podobne wyznanie przydałoby się i tutaj, choć w przypadku kinematografii japońskiej jest pod tym względem dużo lepiej. To znaczy dużo więcej filmów z tego zakątka świata mi się podoba, ale w pozostałych często zauważam jakąś manierę, która mnie odrzuca. Innymi słowy – im bardziej „zachodni” film japoński tym ...

Prawda jest taka, że nie przepadam za filmami z Hongkongu. Zdecydowanie za często powtarza się następujący wzór, który nie pozwala myśleć, że to przypadek: oto zwiastun filmu jest fajny, fabuła jest fajna, wykonanie jest fajne i w ogóle wszystko jest teoretycznie fajne, ale całość nie lepi się w nic, co oceniłbym wyżej. I do tej pory nie mam pojęcia, co ...

[Disclaimer: Co prawda recenzja „Why Don’t…” była tu już jakiś czas temu (numer 1729), ale skoro leci teraz na 5 Smakach to przypomnijmy dla potomności.] Japonia to nie kraj, Japonia to stan umysłu. I właśnie z tą obiegową opinią w myślach należy przystąpić do oglądania nowego filmu Shiona Sono. Jest w „Why…” coś paradoksalnego, bo choć nie mógłby powstać chyba ...

Trochę szkoda, że na 5 Smakach tak mało filmów z Korei Południowej. Tajskiej czy filipińskiej produkcji niszowej tam na kopy i na mendle (nie do końca wiem co to znaczy, ale Asiek tak często mówi), a mojej ulubionej kinematografii jak na lekarstwo. I ja to rozumiem, bo koreańskie filmy nieporównywalnie łatwiej zdobyć, ale na pewno częściej bym się pojawiał na ...

Takashi Miike, twórca tak płodny, że zawstydza Bollywood. Ledwo niecały miesiąc temu na WFF-ie pokazano jego najnowszy film, a już teraz na 5 Smakach pokazują jego inny najnowszy film. A to i tak nie są jego najnowsze filmy, bo jest jeszcze nowszy, którego u nas póki co nigdzie nie pokazują. Co jednak ważniejsze od tej niesamowitej filmowej płodności to fakt, ...

No i cóż tu napisać… No typowy Takashi Miike :). I to właściwie by wystarczyło. Choć z drugiej strony cóż oznacza „typowy Miike” w przypadku reżysera, który nie brzydzi się żadnym gatunkiem filmowym? Chyba to, że wystarczy zobaczyć parę minut jego filmu, żeby nie mieć wątpliwości, kto go wyreżyserował. „Pieśń ćmy”, który to film właściwie powinien się nazywać „Pieśnią kreta”, ...

Drugi po „What We Do in the Shadows„ film na tegorocznym festiwalu, za którego możliwość obejrzenia oddałbym czyjąś nerkę. Twórca wielkich chińskich widowisk – Zhang Yimou – tym razem wziął się za bary z historią bardziej intymną. I raczej trudno się temu dziwić, gdyż widać na pierwszy rzut oka, że do dyspozycji miał pewnie ułamek sumy, którą operował reżyserując ceremonię ...

W naszych podróżach festiwalowych witamy dzisiaj w Singapurze. Przed nami dwa słowa o opartym na prawdziwych wydarzeniach (powodów wykreślenia szukaj w komentarzach ) filmie w reżyserii Kena Kweka. Bohaterów „Unlucky Plaza” jest trójka. Wszyscy oni udzielają wywiadu singapurskiej Magdzie Mołek opowiadając o wydarzeniach, które stały się ich udziałem. Onassis miał problem. Prowadzona przez niego knajpa świeciła pustkami, a długi rosły lawinowo. ...

Filmowy mix: czarna komedia, musical, fantasy, a nawet sitcom i thriller. Opowieść składa się z trzynastu epizodów, których bohaterami są pracownicy supermarketu, zatrudnieni w niepełnym wymiarze godzin. Każda z historii powiązana jest z następną w wyjątkowy sposób. Towarzyszymy studentowi, muzykowi, lesbijce, uciekinierowi z Korei Północnej i innym, ubranym w identyczne służbowe uniformy pracownikom podczas jednej zmiany. Miłość i zerwanie, odrębność ...

Wnioskując li tylko po zwiastunach najnowszego filmu tzw. braci Mo (starsi Czytelnicy: nie mylić z Milicją Obywatelską) (2 „tzw.”, bo nie są spokrewnieni 2) można było spodziewać się ultrabrutalnego filmu, który spłynie krwią. Na szczęście jako doświadczony kinoman, który zjadł zęby na azjatyckim i na na kinie w ogóle – wiedziałem, że to tylko taka fasada, za którą będzie krył ...