Przeciętne filmy 2018 roku

W dorocznym podsumowaniu filmowego roku 2018 czas na filmy ocenione na Szóstkę.

Podobnie jak w przypadku słabych filmów, także i tutaj w jednym worze są filmy z 2018 roku i inne obejrzane przeze mnie w 2018 roku.

Przeciętne filmy 2018 roku

6 (filmy z oceną 6)

– 7 Days in Entebbe

Kiedy niemiecka lewicowa bojówka porywa francuski samolot z żydowskimi obywatelami i leci z nimi do Ugandy, izraelski rząd próbuje znaleźć wyjście z tej kłopotliwej sytuacji. Inspirowany prawdziwymi wydarzeniami film, który pozostawia po sobie widza w całkowitej obojętności. Dobra realizacja to za mało.

– 12 Strong. Dwunastu odważnych

Oddział amerykańskich wojaków wyrusza do Afganistanu, by po zamachu na WTC zyskać tam sojuszników do walki z Al-Kaidą. Amerykańskie kino propagandowe z gatunku tych przyzwoitych. Wszystko jak trzeba, nic poza wojskową sztampę.

– 12th Man. Den 12. mann, Dwunasty człowiek

Historia niezwykłej woli przetrwania ostatniego z norweskich cichociemnych w trakcie II wojny światowej. Historia rzeczywiście niesamowita, ale chyba lepiej się prezentuje będąc opowiadaną niż sfilmowaną.

– 120 battements par minute. 120 uderzeń serca

Początek lat 90. XX w. Aktywiści LGBT walczą o większą świadomość odnośnie wirusa HIV i AIDS. O pół godziny za długi i tylko momentami ciekawy powyżej średniej. Chyba niezbyt potrzebna dosłowność niektórych scen.

– All the Money in the World. Wszystkie pieniądze świata

Porwany zostaje wnuk najbogatszego Amerykanina na świecie. Kłopot w tym, że dziadek nie chce płacić okupu. Realizacyjnie nie ma się tu czego przyczepić. To niezłe kino, któremu brak zdecydowania czy chce być mocnym thrillerem, czy może moralitetem o zgubnej chciwości.

– Along with the Gods: The Two Worlds aka Sin-gwa Han-gge

Po bohaterskiej śmierci strażak staje przed siedmioma bóstwami, by udowodnić, że zasłużył na reinkarnację. Szanuję za pomysł na widowisko fantasy i gwiazdorką obsadę, ale wolałbym, żeby to nie była pierwsza część serii. A jest.

– Along with the Gods 2: The Last 49 Days. Sin-gwa ham-kke-in-gwa yeon

Strażnicy pozagrobowego świata stają przed kolejnymi zadaniami, które będą miały wpływ na ich przyszłość. Druga część koreańskiego widowiska za grubą kasę oferuje dobrą fantasy-zabawę, ale filmowy twist woła o pomstę do nieba.

– Alpha, the Right to Kill. Alfa, prawo do zabijania

Gliniarz i zależny od niego drobny handlarz narkotyków walczą o swoje w slumsach Manili. Społeczny thriller policyjny solidnie krytykujący filipińskie podziały społeczne.

– Anon

W świecie przyszłości nie istnieje prywatność. Morderca potrafiący zatrzeć za sobą wszystkie ślady jest praktycznie nie do namierzenia. Intrygujący pomysł na fabułę sprawia, że ogląda się ten film Andrewa Niccola ciekawie, ale finalnie pozostawia niedosyt.

– Ant-Man and the Wasp. Ant-Man i Osa

Ant-Man razem z Hankiem Pymem i jego córką Osą podejmują się uratowania żony Pyma, która przed laty utknęła na dobre w wymiarze kwantowym. Głównym klejem filmu jest jego humor, który pozwala w kilku miejscach głośniej się uśmiechnąć i decyduje o tym, że skoro już trafiliśmy do kina, to czasu nie straciliśmy.

– Atak paniki

Kilka historii połączonych tytułowym Atakiem paniki nieuchronnie zmierza do finału, którym zostaną połączone. Niewątpliwie coś innego i świeżego w polskim kinie, ale zabrakło tu odwagi na coś szalonego i przede wszystkim dobrego zakończenia. Zaproponowane zakończenie – całkowicie zawodzi.

– Bad Day for the Cut

Morderstwo matki sprawia, że jej syn, spokojny rolnik, wyrusza ścieżką zemsty. Solidne kino niskobudżetowe, które bardzo dobrze się zaczyna, ale potem popada w sztampę. Pozytywna i pozbawiona kompleksów rola Józefa Pawłowskiego.

– Ballad of Buster Scruggs, The. Ballada o Busterze Scruggsie

Zbiór kilku filmowych nowelek, których akcja rozgrywa się na Dzikim Zachodzie. Po zaostrzeniu apetytu na więcej westernowego dobra dzięki dwóm pierwszym nowelkom, tempo i jakość kolejnych systematycznie spada aż do zapomnienia, że na początku było fajnie.

– Beast. Pod ciemnymi gwiazdami

Zagubiona dziewczyna zakochuje się w przystojnym chłopaku, który może okazać się seryjnym mordercą. Bez wątpienia dobre kino, ale skoro uśpiło mnie już w połowie, to trudno o przesadny entuzjazm.

– Believer. Dok-jeon

Policjant do spółki z kryminalistą próbują schwytać legendarnego azjatyckiego barona narkotykowego. Koreański remake Drug War jest thrillerem porządnym, ale w starciu z pierwowzorem nie ma żadnych szans.

– Bohemian Rhapsody

Historia supergrupy Queen od jej powstania aż po triumfalny koncert Live Aid. Fajna muzyka, fajny Rami Malek, trochę wzruszenia, ale finalnie zmarnowany potencjał przez co wyszedł jedynie laurkowaty biopic.

– Breathe. Pełnia życia

Oparta na faktach historia życia Robina Cavendisha, jednego z najdłużej żyjących Brytyjczyków chorych na polio. Poprawnie zrealizowany, schematyczny biopic z dodatkiem melodramatu. Poprawny i bezpieczny byle czegoś nie popsuć.

– Bridge on the River Kwai. The, Most na rzece Kwai

Brytyjscy jeńcy wojenni mają zbudować kolejowy most w dżungli. Dla ich dowódcy to dobra okazja, by pokazać Japończykom brytyjską niezłomność. Nie neguję wielkości dzieła Davida Leana, ale nie ogląda się go tak dobrze, jak inne wojenne klasyki. Męczy wyższość, z jaką traktowani są tutaj Azjaci.

– Burning Sands. Otrzęsiny

Ostatni tydzień prób przed wstąpieniem do bractwa będzie dla Zuricha i jego kolegów prawdziwą próbą charakteru. Kiedy już opanujesz bezwolny śmiech na widok testosteronowych debili z bractwa Kappa Srappa Omega3, Otrzęsiny zamieniają się w niezły dramat z oczywistym zakończeniem.

– Cannibal Club, The. O Clube dos Canibais, Klub kanibali

Małżeństwo dekadenckich kanibali ma problem, gdy żona jest świadkiem czegoś, czego nie powinna była zobaczyć. Uważnie wyreżyserowana, artystyczna, za bardzo wysilona satyra, która nie potrafi szokować, a chciałaby.

– Captain America: Civil War. Kapitan Ameryka: Wojna bohaterów

Kapitan Ameryka ze znajomymi ma zupełnie inną wizję przyszłości Avengersów niż Iron Man i jego znajomi. Seans powtórkowy, oczko niżej niż wcześniej. Widowiskowa nuuudaaaaa.

– Cargo. Ładunek

Ojciec ma tylko 48 godzin na znalezienie dla córki ratunku w wymarłym świecie opanowanym przez zombie. Bardzo ładnie sfotografowany i porządny film, który nie dostarcza wystarczających emocji, powielając większość klisz tego typu filmów.

– Chase, The. Ban-deu-si jab-neun-da

Po trzydziestu latach od ostatnich morderstw pojawiają się kolejne ofiary seryjnego mordercy. Zapolują na niego emerytowany glina i zrzędliwy kamienicznik. Typowy południowokoreański serial-killer movie. Ani zły, ani dobry, ot przeciętny.

– Close Enemies. Bliscy wrogowie, Freres ennemis

Trzech przyjaciół z blokowiska staje po dwóch stronach barykady, gdy narkotykowa transakcja nie idzie zgodnie z planem. Solidne, ale też przeciętne i typowe kino gangsterskie z multikulturowych przedmieść Paryża.

– Cloverfield Paradox, The. Paradoks Cloverfield

Na stacji kosmicznej trwa nierówna walka z czasem. Stawką bezpieczeństwo energetyczne Ziemi będącej na granicy III wojny światowej. Najsłabsza z dotychczasowych części uniwersum Cloverfield. Mogłaby być jednym z odcinków Strefy mroku, wcale nie tym najlepszym. (PS. Przeszacowałem, ale już nie będę zmieniał 🙂 ).

– Creed 2

Adonis Creed po zdobyciu mistrzostwa świata w boksie staje naprzeciwko syna zabójcy swojego ojca. Przyzwoite, sztampowe kino bokserskie, którego największą wadą jest to, że nikt nie próbuje nic zrobić z tą sztampą.

– Cured, The. Wyleczeni

Wyleczeni zarażeni wracają do niechętnego im społeczeństwa pamiętając wszystko to, co nawywijali za zombiaka. Udanie mierzący się z tematem nietolerancji solidny dramat psychologiczny ukryty pod gatunkowością horroru. Na kolana jednak nie rzuca.

– Dead Shack

Pięcioosobowa wycieczka zmuszona jest walczyć o życie, gdy zainteresowana ich zabiciem jest matka dokarmiająca swoje zombie-dzieci. Typowa niskobudżetowa komedia gore. Wyróżnia się tym, że zamiast robić wrażenie gore, jej mocną stroną są postaci i dowcipne dialogi.

– Deep Red. Profondo rosso, Głęboka czerwień

Zdemaskowany przez medium morderca zaczyna zacierać ślady swojej zbrodni. Seans powtórkowy. Niczego tak nie brakuje filmom Dario Argento jak dobrego scenarzysty i lepszych aktorów.

– Den of Thieves. Skok stulecia

Gang bezwzględnych złodziei planuje skok, w którego realizację zamierza pokrzyżować równie bezwzględny glina. Byłby to naprawdę bardzo udany film, gdyby tylko wyciąć z niego jakieś 50 minut, w tym wszystko, co dotyczy prywatnego życia bohaterów.

– Downsizing. Pomniejszenie

W poszukiwaniu lepszego życia, rodzina Safranków decyduje się na poddanie procedurze zmniejszenia. Ładnie zrealizowane, dobrze wyreżyserowane, podejmujące kilka poważniejszych tematów, ale nudne. Szkoda.

– Extraordinary Journey of the Fakir, The. Niezwykła podróż fakira, który utknął w szafie

W wyniku zbiegu okoliczności fakir zmuszony jest przebyć pół Europi i ćwierć Ameryki, by odnaleźć miłość. Kino bardzo sympatyczne, ale umówmy się, nie ma w tej podróży fakira nic specjalnie niezwykłego.

– Fanboys

Grupa fanów planuje włam do siedziby George’a Lucasa, by ich umierający kolega mógł zobaczyć przedpremierowo Mroczne widmo. Seans powtórkowy. Po wydłubaniu paru bardzo dobrych scen zostaje film, który nie wykorzystał potencjału.

– Faults

Rodzice dziewczyny, która dostała się w szpony sekty zatrudniają zdesperowanego specjalistę od wyciągania ludzi z takich kłopotów. Kameralny dramat oparty praktycznie w całości na dialogach. Nieszablonowe kino, które jednak obiecywało więcej niż ostatecznie dało.

– Fortress, The. Namhansanseong

XVII wiek. Podczas chińskiej inwazji na państwo Joseon koreański król znajduje schronienie w jednej z fortec. Nie jestem fanem koreańsko-szekspirowskiego kina kostiumowego, wolę naparzankę. Ale doceniam zdjęcia i fakt, że jest rzadkim przykładem patriotycznej opowieści o klęsce.

– FC Roma

Kronika zmagań z ksenofobią piłkarzy i działaczy romskiego klubu piłkarskiego grającego w czeskiej niższej klasie rozgrywkowej. Wydaje mi się, że można to było zrobić dużo lepiej niż w postaci solidnego obrazka z prowincji.

– Game Night. Wieczór gier

Grupa przyjaciół bierze udział w kryminalnej zabawie, która wymyka się spod kontroli. Trochę się zawiodłem na tej kryminalnej komedii z twistem. Była tylko w porządku, a liczyłem na więcej.

– Ghost Stories. Przebudzenie dusz

Demaskator oszustów pozujących na medium dostaje do rozwiązania trzy tajemnicze sprawy, które zachwieją jego wrodzonym sceptycyzmem. Bardzo sprytny i fajnie skonstruowany horrorek, który jednak nie wzbudza mocniejszego bicia serca.

– Ghost World

Po skończeniu ogólniaka dwie dziewczyny zawracają w głowie skrytemu w sobie kolekcjonerowi płyt. Specyficzny klimat i przewrotny humor tej opowieści o wchodzeniu w dorosłość nie do końca mnie przekonał.

– Girl in the Fog, The. La ragazza nella nebbia, Dziewczyna we mgle

Sprawę zaginięcia młodej dziewczyny bada w małym, górskim miasteczku doświadczony agent, który wkrótce wpada na pierwsze tropy. Klimatyczny włoski kryminał z ciekawą zagadką i w miarę zaskakującym zakończeniem.

– Greater

Prawdziwa historia Brandona Burlswortha. Najlepszego gracza bez stypendium w historii footballowych rozgrywek na poziomie koledżu. Długo rozkręcające się kino sportowe z zacięciem misjonarskim. Początek mnie mocno wkurzał, ale potem się rozkręciło.

– Greatest Showman, The [Król rozrywki]

Klepiący biedę P.T. Barnum wpada na pomysł zrealizowania przedstawienia, które odmieni życie jego rodziny. Oparty na faktach sympatyczny musical, którego największą wartością są piosenki, a słabością scenariusz.

– Hold the Dark. Powstrzymać mrok

Specjalista od wilków przybywa na Alaskę, by wytropić drapieżnika porywającego dzieci. Klimatyczny i bardzo dobrze zrealizowany film, w którym długie momenty kontemplacyjnej nudy mieszają się z intensywną brutalnością.

– Hostages. Zakładnicy

Początek lat 80. XX w. Grupa dzieci gruzińskich prominentów próbuje uciec na zachód. Oparty na faktach niezły film, który jednak powinien być dużo, dużo lepszy, bo na tyle było tu potencjału.

– Hurricane: Squadron 303. 303. Bitwa o Anglię

Polscy lotnicy tworzący Dywizjon 303 ruszają do powietrznego boju o Anglię. Przyzwoity film, który ani przez chwilę nie jest odpowiedzią na marzenia o wielkim kinie, które rozsławi na cały świat polskie bohaterstwo.

– I Kill Giants

Szkolna outsiderka każdego dnia broni swojego miasteczka przed inwazją olbrzymów. Dziewczyńska odpowiedź na Siedem minut po północy. Pobrzmiewająca Gooniesami metaforyczna baśń fajnie zagrana przez Madison Wolfe. Nie wciągnąłem się w nią jednak ani przez chwilę.

– Incredibles 2, The. Iniemamocni 2

Zdelegalizowani superbohaterowie styrani nudnymi pracami domowymi odnajdują światełko w tunelu dzięki inicjatywie fana-miliardera. Lubię pierwszą część, więc nie przemawia przeze mnie niechęć do animek. Po Pixarze trzeba spodziewać się więcej niż solidnych powtórek z rozrywki.

– Jak pies z kotem

Niedołężny Andrzej zmuszony jest skorzystać z pomocy brata Janusza, który staje na wysokości zadania. Szczera autobiografia braci Kondratiuków jest kinem porządnym, w którym jednak nie ma nic wyjątkowego.

– Just One of the Guys. Po prostu chłopak

Aby udowodnić swoje racje, licealistka zaczyna udawać chłopaka. Nieźle jej to idzie, choć szybko gmatwa się jej życie osobiste. Nie wchodzi tak bezboleśnie jak 30 lat temu. Parę rzeczy się tu udało – m.in. brat głównej bohaterki – ale całościowo za mocno się zestarzało.

– King, The. Deo king

Młody prokurator z chmurną przeszłością dołącza do będącej ponad prawem grupy polityków trzymających władzę. Koreański Wilk z Wall Street w wersji prawniczej. Lepsze niż podobny „Gangnam 1970”, ale sądzę, że warto znać język koreański, by docenić w pełni.

– Layla M.

Mieszkająca w Holandii Marokanka coraz bardziej się radykalizuje i zaczyna aktywnie uczestniczyć w religijnym dżihadzie. Ciekawy obyczajowy obrazek z Holandii i Bliskiego Wschodu. Porządna rola Nory El Koussour.

– Leisure Seeker, The. Ella i John

Małżeństwo w sędziwym wieku wyrusza w sentymentalną podróż po Stanach. Popis aktorski Donalda Sutherlanda i Helen Mirren, którzy są głównym atutem tej życiowej opowiastki bez fajerwerków prowadzącej do oczywistego zakończenia.

– Mamma Mia: Here We Go Again!

Córka Donny, Sophie, przygotowuje się do ponownego otwarcia hotelu matki. Pojawiają się nieoczekiwane problemy. Tylko i wyłącznie dla piosenek i trafionej obsady.

– Mercury 13

Dokument o kobietach pilotach, które bezpodstawnie zostały odsunięte od udziału w misji Apollo. Ciekawy temat, to i dokument ciekawy. Ocena raczej pro forma, bo kogo to interesuje, ten obejrzy z przyjemnością. Są jednak lepsze dokumenty dotyczące podboju kosmosu.

– Mom and Dad. Mama i tata

Rodzeństwo zostaje zmuszone do walki ze swoimi rodzicami, którzy chcą ich zabić. Ciekawy przykład kina, które potrafi utrzymać w ryzach prawdopodobności totalnie absurdalny pomysł na film. Dobrze nakręcone i odpowiednio źle zagrane.

– Mountain Cry [Han Shan aka Krzyk góry]

W odosobnionej od świata chińskiej wiosce w górach opieką niemej kobiety ma zająć się facet, który przypadkiem zabił jej męża. Ładne to takie, oniryczne, oryginalne, romantyczne, ciekawe. I nudne.

– Niepodległość

Koloryzowane zdjęcia z epoki to ogromny atut tej dokumentalnej produkcji przygotowanej na 100-lecie niepodległości Polski. Forma ich przedstawienia zbyt sztywna i przypominająca apel szkolny.

– Night Comes for Us, The. Przychodzi po nas noc

Grupa mężczyzn stara się ochronić dziewczynkę, na którą poluje elita zabójców Triady. Bardzo krwawa nawalanka – co dobre. Momentami zbyt toporna i pozbawiona kartki scenariusza – co złe.

– Night Eats the World, The. Noc pożera świat

Samowi udaje się przeżyć zombieapokalipsę. Osamotniony w mieszkalnym bloku stara się zrobić wszystko, żeby nie zwariować. Interesujący zombie-film, który mimo ograniczonych środków nie nudzi i ogląda się go z ciekawością.

– Ocean’s 8

Podczas MET Gali grupa złodziejek planuje dokonać śmiałej kradzieży kosztownego naszyjnika. Typowy heist-movie sporządzony według przepisu z książki z szablonami filmowymi. Rzemieślnicza robota bez pazura, ale ze znajomością wymagań gatunku.

– Old Man & the Gun, The. Gentelman z rewolwerem

Czy spotkanie sympatycznej wdowy będzie dla złodzieja-gentelmana szansą na to, by w końcu się ustatkować? Melancholijne kino żyjące z kreacji Roberta Redforda i Sissy Spacek.

– Operation Finale. Ostateczna operacja

Gdy w Argentynie zostaje wytropiony główny architekt Holocaustu, wyrusza tam oddział izraelskich agentów mających go pojmać. Solidne historyczne kino opowiadające w rzetelny i nienerwowy sposób o schwytaniu Adolfa Eichmanna.

– Operation Red Sea. Operacja Morze Czerwone

Chińscy komandosi ruszają na ratunek ofiarom wojny domowej w jednym z arabskich krajów. Militarna agitka ku chwale chińskiego wojska. Ogląda się przyjemnie, gdy nic nie gadają i nie starają się udawać aktorów.

– Overlord. Operacja Overlord

Alianccy żołnierze w Normandii wpadają na ślad bestialskich nazistowskich eksperymentów. Krwawy jak należy horror, do którego ktoś powinien napisać scenariusz.

– Papillon

Francuscy więźniowie kolonii karnej w Gujanie Francuskiej za wszelką cenę próbują stąd uciec. Remake filmu, którego jakoś nigdy nie lubiłem. Trudno więc, żebym i ten jakoś specjalnie polubił. Ale produkcja to porządna.

– Phantom Thread. Nić widmo

Egocentryczny krawiec poznaje skromną kelnerkę, którą po początkowym zauroczeniu zaczyna się nudzić. Na pierwszy rzut oka to wyjątkowo nudne kino, które zyskuje przy drugim rzucie oka. Tak myślę, bo zostałem przy pierwszym wrażeniu. Dobre kino, ale nie dla mnie.

– Pitbull: Ostatni pies

Na służbie ginie policjant. Infiltracją podejrzewanego o zabójstwo gangu ma zająć się Despero, któremu pomagają Metyl i artysta znany kiedyś jako Nielat. Pasikowski posprzątał buraczany chaos spod znaku Patryka Vegi tworząc obiecujący film, któremu jednak zabrakło dopracowanej fabuły i bardziej starannej realizacji.

– Please Stand By

Autystyczna dziewczyna ucieka ze specjalnego ośrodka, by mieć szansę na wzięcie udziału w konkursie na najlepszy scenariusz „Star Treka”. Sympatyczne kino z Dakotą Fanning, w którym znajdzie się sporo fajnego, ale ostatecznie nic oryginalnego.

– Podatek od miłości

Aby oszukać kontrolerkę skarbową, Maniek zaczyna udawać prostytutkę. Do połowy udana polska komedia romantyczna z fajnymi głównymi bohaterami. Potem się posypało.

– Polka King, The. Król polki

Prawdziwa historia pochodzącego z Polski muzyka, który z powodzeniem zachęcał fanów do zainwestowania w piramidę finansową. Sympatyczna lecz przeciętna komedia obyczajowa pełna wesołej lecz kiepskiej muzyki oraz prawdziwego lecz średnio pozytywnego obrazu Polaków na emigracji.

– Puzzle

Zamknięta w sobie kobieta odnajduje partnera, z którym zaczyna przygotowywać się do mistrzostw kraju w układaniu puzzli. Moim zdaniem byłoby o wiele lepiej, gdyby historia poszła w stronę puzzli, a nie obyczajowego romansu

– Rampant. Chang-gowl

Czasy państwa Joseon. Młody książę stara się zaradzić zarazie zamieniającej ludzi w wampirozombie. Doceniam połączenie krwawego horroru z kinem kostiumowym, jak i tego wykonanie, ale mam wrażenie spoczęcia na laurach zaraz po wymyśleniu takiej hybrydy.

– Red Sparrow. Czerwona jaskółka

Po ciężkim szkoleniu w tajnym ośrodku rosyjska baletnica zostaje mistrzynią uwodzenia i wyrusza ze szpiegowską misją, by zdobyć dane zdrajcy. Odważna rola Jennifer Lawrence nie wystarczyła do tego, by to przeciętne, ale i stylowe kino szpiegowskie przyniosło coś więcej niż poprawność.

– Revenge

Zgwałcona dziewczyna, której cudem udaje się przeżyć, przystępuje do krwawej zemsty na swoich oprawcach. Piękny wizualnie rape-and-revenge thriller z bardzo dobrą ścieżką dźwiękową, który kuleje pod względem pełnego zaangażowania widza w opowiadaną historię i efektownej makabry.

– Ritual, The, Rytuał

Grupa przyjaciół walczy o przetrwanie w trakcie pieszej wędrówki szlakami północnej Szwecji. Niewyróżniający się niczym specjalnym solidny brytyjski survival-horror z porządną realizacją i niezłym klimatem.

– Sieranevada

Rumuńska rodzina z klasy średniej spotyka się na stypie po śmierci nestora rodu. Reżyserska ekstraklasa, co nie zmienia faktu, że trzy godziny seansu zanudziły mnie na śmierć. Spotkajcie się na stypie.

– Soledad

Młoda i naiwna Argentynka dołącza do grupy włoskich anarchistów, którzy chcą obalać rządy i wysadzać koleje. Oparty na faktach solidny film, któemu brakuje łupnięcia i bohaterów, których można by polubić.

– Summer of 84

Czterech nastolatków podejrzewa, że w ich sąsiedztwie mieszka seryjny zabójca dzieci. Rozpoczynają niebezpieczne śledztwo. Nie tak emocjonujące jak można by się spodziewać, ale na pewno wyróżniające się kino autorstwa twórców Turbo Kida.

– Suspiria (2018)

Młoda tancerka przybywa do szkoły baletowej w RFN-ie, którą podobno rządzą wiedźmy. Artystyczny bełkot z pomieszaniem, poplątaniem i piękną warstwą wizualno-klimatyczną.

– Swindlers, The

Specjalista od naciągania naciągaczy łączy siły z teamem naciągaczy, by naciągnąć naciągacza. S,NMSP :). Południowokoreańska rozrywka na solidnym poziomie, choć fabularny twist jest jak Chiński Mur – widać go z kosmosu.

– Thelma

Młoda dziewczyna rozpoczyna studia w Oslo. Zakochuje się w koleżance i odkrywa w sobie moce, o których istnieniu nie miała pojęcia. Pieczołowicie wyreżyserowany dramat psychologiczny z elementami pozazmysłowymi, który w moim odbiorze niczym nie różni się od „Carrie” de Palmy, co za tym idzie nihil novi.

– Tomb Raider

Lara Croft kontynuuje poszukiwania prowadzone przez jej ojca, który poświęcił życie na odnalezienie grobu legendarnej królowej Himiko. Poprawna ekranizacja popularnej gry wideo z bardzo dobrą Alicią Vikander, fajną realizacją i banalnym scenariuszem.

– Too Beautiful: Our Right to Fight. Zbyt piękna: Nasze prawo do walki

Kubańskie pięściarki nie mogą startować w oficjalnych zawodach. Namibia Rodriguez wierzy w to, że do najbliższych igrzysk się to zmieni. Ciekawy przez 45 minut dokument, któremu życie zepsuło scenariusz.

– V.I.P.

Seryjny morderca z Korei Północnej wodzi za nos agentów i policję z Południa, USA i Hongkongu. Realizacyjną perfekcję już w Korei mają. Teraz przydałyby się im lepsze i ciekawsze scenariusze. Nic specjalnego (znakomita makabra).

– Verónica

Oparta na prawdziwej historii opowieść o nastolatce, którą po seansie spirytystycznym zaczyna prześladować coś. Tego typu historie też muszą mieć to coś, co je wyróżnia. Euro-horrorowa wersja Obecności tego nie ma, więc jest tylko niezłym, sztampowym straszydłem.

– When We First Met. Gdy spotkaliśmy się pierwszy raz

Los daje nieszczęśliwie zakochanemu chłopakowi możliwość cofnięcia się w czasie i powalczenia o miłość. Ani tak dobre jak Dzień świstaka, ani tak zabawne jak Bedazzled. Sympatyczne, ale dla niewymagającego widza.

Podziel się tym artykułem:

podsumowanie 2018 2018-12-29