Olśniło mnie dzisiaj! Tak po po prostu i niespodziewanie, jak to zwykle bywa ze świetnymi pomysłami. Człowiek nie spodziewa się niczego dobrego po środzie, a tu nagle BUM!! i wszystko staje się jasne, proste i klarowne. I właśnie w taki sposób uświadomiłem sobie dzisiaj, kto byłby w stanie poprowadzić najlepszy blog na świecie. A wszystko przez to, że wyjrzałem przez okno.
Wyjrzałem przez okno, a tam na ławce jak każdego dnia od kilku lat, siedziała moja babcia i jej znajome z miejscowej siatki szpiegowskiej. Brakowało Wolnej Europy, ale były przedstawicielki wszystkich innych stacji radiowych. Gotów jestem przysiąc, że mają jakąś tajną organizację, choć nigdy nie udało się tego dowieść. No, ale… popatrzyłem sobie na ławkowy zestaw i wtedy mnie olśniło. Gdyby dać im komputer, gdyby dać im dostęp do sieci i możliwość pisania bloga, to po paru dniach pobiłby on rekordy popularności.
Potraficie sobie wyobrazić o czym można rozmawiać w tym samym zestawie osób, każdego dnia po kilka godzin? Ja sobie nie wyobrażam, a przecież codziennie widzę wyraźnie jak zażarcie dyskutują, machają rękami i robią czujne miny gdy ktoś przechodzi, aby po chwili zacząć podejrzanie szeptać. Dzień w dzień, a buzie się im nie zamykają. To dopiero muszą być ciekawe tematy!
A jaką pamięć mają! Głowa mała. Moja babcia, lat osiemdziesiąt dwa, gdy wraca z kościoła w niedzielę opowiada mniej więcej tak: „Widziałam dzisiaj w kościele Helkę. Wiesz. Tę Helkę co to się ożeniła z Mańkiem, drugim mężem Janki, co to się powiesiła w zeszłym roku… No wiesz, trzecim bratem kuzyna siostrzeńca Józka, tego od Krychy. No! I ona była ubrana w to takie czerwone z zielonym klinem i białym kapeluszem z falbanką. Takim samym jak w dziewięćdziesiątym ósmym miała nasza Heńka, co to se kupiła w Bielsku-Białej u tego kuśnierza co był żonaty z Ukrainką. No mówię ci wyglądała 'wieś tańczy i śpiewa’. A znowu jej chrześniaczka miała taki żakiet, widać, że przeszywany z córki, bo dwa lata temu tamta miała taki sam tylko, że niebieski, a teraz przefarbowała i jest czerwony z takimi guzikami jak te od tej Twojej kurtki co ją spaliliśmy piętnaście lat temu”. To jest pamięć!
Dlatego myślę, że moja babcia with a little help from her friends, byłaby w stanie napisać najlepszego bloga na świecie.
Podziel się tym artykułem:
