Z archiwum X 10×01-02, czyli The truth is… whatever

Pisałem w poprzednim odcinku Serialowa, że powrót po latach Z Archiwum X nie jest dla mnie takim wydarzeniem, bo nigdy nie byłem fanem tego serialu. The X-Files leciał akurat wtedy, gdy seriali w ogóle nie uważałem za godne uwagi i nic dziwnego, że i w niego się nie wciągnąłem. Ale nie zaprzeczę, małą zajawkę miałem, nawet chciałem nagrywać na wideo wszystkie odcinki, tak mnie zajarała fama serialu – duża jak na okres bez Internetu. Nagrałem chyba tylko pilotowy, potem w sumie nie wiem czy obejrzałem w całości ze trzy odcinki (choć pełnometrażowy Pokonać przyszłość [Fight the Future], na przekór światu, akurat mi się podobał).

Dlatego na zupełnie spokojnie obejrzałem sobie wczoraj na Foksie dwa premierowe odcinki ciurkiem. Swoją drogą, jakaż to znakomita walka z piractwem i jaka prosta – dawać odcinki zaraz po amerykańskiej premierze i już; chyba do teraz nie ma napisów do relków. Wszystkie seriale powinny tak lecieć, choć jeszcze z reklamami coś by trzeba dopracować, bo jednak wkurzają podczas oglądania odcinka serialu w telewizji. Może niech nowy prezes TVP wszystkie fajne seriale do Telewizji Narodowej kupi! O!

Zapowiedź Z archiwum X:

Dlaczego nowe Z archiwum X jest do kitu

No i cóż można rzec? Całkowita nuda! I obawiam się, że wcale nie chodzi o to, że nigdy nie byłem fanem serialu. Oglądaliśmy z Aśkiem, która jest/była wielką fanką Muldera i Scully i też się wynudziła. W zasadzie tylko początek pierwszego odcinka był wciągający i można było poczuć jakieś dreszcze związane z powrotem legendy, zobaczeniem co słychać u starych znajomych. Potem na zbliżeniu pojawiła się twarz Dany Scully i jakoś tak czar prysł. Czemu? Myślę, że sporo na rzeczy ma czas, w jakim powstały pierwsze sezony, a ten ostatni. W przypadku pierwszych odcinków mało kto jeszcze słyszał o Internecie, dostęp do informacji nie był tak łatwy jak teraz, a wiele z tych informacji było dostępnych tylko dla miłośników i zapaleńców, którym chciało się grzebać za tym czy za tamtym. W tym świetle kolejne odcinki Z archiwum X można było traktować jako okno na świat paranormalny, swoiste źródło informacji, którego tak prosto nie było można było zweryfikować i wyrzucić do kosza. Rozum podpowiadał, że to bzdury, a z drugiej strony (cytując za wrażeniami Aśka) kolejne odcinki budziły strach i jakieś przekonanie (małe lub jeszcze mniejsze), że może jednak coś jest na rzeczy. W końcu ogólna fascynacja zjawiskami paranormalnymi, która nastąpiła potem nie wzięła się z niczego, a i u nas dało się ją odczuć wraz z tvn-owskim Nie do wiary, czy kompletem zeszytów w serii, której tytułu nie pamiętam, a które co tydzień można było wpiąć do segregatora i kolekcjonować. Jakoś ten serialowy sceptycyzm Scully akurat w widzach dało się zahamować. Do tego doszedł prosty fakt świetnej jak na owe czasy realizacji serialu łączącej horror z thrillerem, kinem akcji i szeroko pojętą tajemnicą – Z archiwum X było skazane na sukces.

A teraz? Teraz więcej wiemy o świecie, a gdy nie wiemy to klik i już wiemy. W tej sytuacji kogo obchodzą jacyś kosmici czy inne mutanty? – tych drugich zresztą dawno udomowiliśmy filmami kinowymi z serii Avengers czy X-Men dla rozrywki w PG-13. Trudno emocjonować się czymś, co u nikogo nie wzbudzi nawet dreszczyku, nie mówiąc o niepokoju czy strachu. Przeczulony na inwigilację Mulder zasłania kamerkę w laptopie, ale i tak wszędzie łazi z komórką (nie dostrzegłem czy ma smartfona hihi) itd. Moim skromnym zdaniem to nie czas ani miejsce dla ożywienia Z archiwum X, takiego już raczej nie będzie nigdy. No chyba, że przylecą do nas w międzyczasie jacyś kosmici.

Jeszcze jedna zapowiedź Z archiwum X:

Recenzja pilotowych odcinków dziesiątego sezonu Z archiwum X

W świetle powyższego właściwym wydaje się krok z pilota, który przerzuca środek ciężkości zagrożenia dla ludzkości z kosmitów na rząd. Tyle, że wraz z nim robi się banalnie i znów dostajemy murowany punkt programu każdego prawie serialu – największym zagrożeniem dla ludzkości jest Spisek rządu, a jeszcze lepiej wszechpotężnej korporacji. Firma! Nie inaczej tutaj, choć nie sposób pozbyć się z twarzy uśmieszku, gdy Mulder z powagą opowiada o tym, jak owi spiskowcy z pomocą pozaziemskiej cywilizacji próbują od lat skłócić ze sobą ludzkość, aby sama doprowadziła się do wyniszczenia. Kurde, mieli jakieś siedemdziesiąt lat na to, żeby przy pomocy broni wywołujących katastrofy naturalne i innych dżingsów wyniszczyć ludzkość i nie dali rady? No kaman, w pół roku się powinni uwinąć. Uśmiech wzrasta, gdy dowiadujemy się z ust bohaterów, że finałowe rozwiązanie zaplanowane zostało na piątek! No komedia.

Jeszcze gorzej jest w drugim odcinku, w którym grzecznie zapominamy o tym, co wydarzyło się w pilocie i odkładając Wielki Spisek na bok wracamy do procedurala oglądając historię mutantów, którą skwitowałem słowami krytyki już wyżej. Emocje z pilota, ile by ich tam nie było, opadły i przenosimy się do jakby archiwalnego odcinka Z archiwum X, w którym nostalgię budzi nie tylko oryginalna czołówka, ale i bohaterowie w swoich standardowych wdziankach. Mulder przeskakuje z prywatnych ciuchów w garnitur, co zgodnie obśmialiśmy razem z Aśkiem i nudzimy się oglądając przeciętny odcinek, który pozbawiony tytułu Z archiwum X nikogo by nie wzruszył. Na domiar złego Scully nawet nie wypada być sceptycznej, co kiedyś nadawało ton serialowi, a teraz nie działa, bo nie może.

I jeszcze jedna zapowiedź Z archiwum X:

Myślę, że nie zaprzyjaźnię się na dłużej z The X-Files po liftingu. Obawiam się też – choć w sumie wszystko mi jedno – że pozbawiony uroku Wielkiego Powrotu serial przestanie też interesować widzów. O wiele ciekawsze produkcje z dreszczem tajemnicy – jak sądzę, bo nie oglądam 🙂 – można zobaczyć w jutubowych webseriach. Z archiwum X już raz trafiło idealnie w swoje miejsce i przede wszystkim swój czas, ale dwa razy mu się to nie uda.

Podziel się tym artykułem:

The X-Files 2016-01-27