Z tym oszustem to oczywiście nadinterpretacja, ale ładnie brzmi w tytule notki.
Przeglądając ostatnio YT natknąłem się na ten polecany na pierwszej stronie filmik:
W skrócie chodzi o to, że komik z gitarą czyli pan Paravonian narzeka na „Canon” Johana Pachelbela. Paravonian twierdzi, że ten klasyczny utwór prześladuje go od młodości i nawet gdy przestał słuchać klascznych utworów, żeby go nie słyszeć, to i tak w każdej piosence natyka się na tę samą melodię. „Wszystkie piosenki mają te same akordy” twierdzi i na poparcie swoich słów śpiewa kilka z nich. Tyle, że się chłopak trochę zapędził i chyba myślał, że nikt nie zauważy, iż trochę nagina rzeczywistość. „Canon” Pachelbela 'leci’ sobie (a przynajmniej jego początek, bo tyle nas tu będzie interesować) na takich akordach: D, A, h, fis. I rzeczywiście. Pierwsze piosenki, które śpiewa, rzeczywiście mają te same akordy. Czy to „Cryin'” Aeorsmith czy „Basket Case” Green Day. W pewnym momencie jednak Paravonian zaczyna grać nieco inaczej, bo D, A, h, G. Zmienia to zaraz po „Basket Case” i już do końca tak zostaje. Dla przykładu w „Let It Be” Beatlesów nie ma już takich samych akordów co w „Canonie”, bo zamiast fis jest tam G.
Pewnie nikogo to nie interesuje, ale tak się tylko pochwalić chciałem wyłapaniem „oszusta”.
Podziel się tym artykułem:
