Miłosne przygody dwóch braci. Pierwszy podkochuje się w wybrance swojego serca już od czasów liceum, natomiast drugi to lekkoduch żyjący z dnia na dzień. Czy tym razem wykorzystają swoje szanse?
Jakby tu zacząć żeby nie być nudnym… hmm… nie wiem, chyba nic nie wymyślę. Zatem standardowo – Korea Południowa rulez!
„When Romance…” to komedia romantyczna złożona z trzech większych epizodów połączonych ze sobą wypisz wymaluj tak samo jak wątki w „Pulp Fiction” tak więc ciężko mówić tutaj o typowej komedii romantycznej, bo ta może i w treści taka właśnie jest, ale za to w formie jest o wiele bardziej ciekawsza. Szczególnie dwa pierwsze wątki się ślicznie zazębiają.
O wiele lepsza jest historia starszego z braci niż tego młodszego narwańca (jestem z siebie dumny, bo rozpoznałem, że gra go jeden z aktorów z „Sunday Seoul” 🙂 ) i tej nie mam absolutnie nic do zarzucenia. Natomiast opowieść o mniej poważnym z braci jest momentami zbyt przeszarżowana i ocierająca się chwilami o głupotę. Szczerze mówiąc byłem trochę zawiedziony, że nagle musiałem się rozstać na jakiś czas z sympatycznymi bohaterami, a dalej śledzić losy tych, którzy do tej pory błąkali się po drugim planie, ale i tak wysoko oceniam cały film, jeden z pierwszych koreańskich, w którym równiez dialogi były na poziomie, szczególnie jeden taki o… zszywkach. Czysty Richard Curtis. Wcześniej jakoś tak dialogi zawsze były na drugim planie przytłumione przez opowiadaną historię i perfekcję strony technicznej.
Duży plus za scenę, w której jeden z bohaterów wchodzi na pewną salę niczym mój ulubieniec Chow Yun Fat, a w tle słychać muzykę z „A Better Tomorrow”. Piękna sprawa i zupełnie niespodziewana. Tak samo jak i zakończenie. 5(6)
Podziel się tym artykułem:
