Romantyczną wycieczkę Joego i Claire przerywa niespodziewane pojawienie się balonu, nad którym najwyraźniej nikt nie panuje. Sytuacja jest tym poważniejsza, że w gondoli siedzi wystraszony chłopiec. Joe bez namysłu rzuca się z pomocą, podobnie jak kilku innych znajdujących się w pobliżu mężczyzn. Uczepiają się lin balonu, próbując ściągnąć go na ziemię. Nie udaje im się to, balon odlatuje z uczepionym pod nim na linie mężczyzną, który kawałek dalej spada w dół i zabija się na miejscu. Wydarzenie to zmieni bardzo dużo w życiu zakochanej pary intelektualistów.
Omatkoboskaczęstochowska jakie nudy! Film z gatunku „Woody Allen jedzie do Londynu i zamierza uśpić całą kinową Europę”. Przegadana i przekombinowana nuda, w której nie sposób znaleźć coś, co pozwoliłoby wytrwać do końca seansu. A jednak coś takiego musiało być, bo ja wytrwałem.
Film Rogera Michella (najbardziej niesprawiedliwie traktowanego przeze mnie reżysera na świecie – uwielbiam jego „Notting Hill”, a równocześnie nigdy nie pamiętam nazwiska reżysera; inna sprawa, że nie zapamiętam go jeśli będzie kręcił takie nudy jak opisywany film) to ekranizacja książki Iana McEwana „Przetrzymać tę miłość” – nie potrafię sobie wyobrazić jak musi być nudna.
Bohaterowie EL nonstop coś bełkoczą, co dokładnie to nie wiem, bo ciężko ich zrozumieć. Wygłaszają te swoje teorie i sami nie wiedzą o co w nich chodzi. I tak przez cały film od początku do końca. I nie to, że ja mam coś do przegadanych filmów, ale samo gadanie dla gadania to do niczego nie służy i w efekcie wychodzi koszmarne nudziarstwo. A ta jazzopodobna muzyka!! Dawno się tyle nie wycierpiałem!
1(6)
Podziel się tym artykułem:
