Małgosia i Jaś mieszkali ze swoimi rodzicami w domu na skraju lasu. Pewnego razu bawili się w lesie i zajęci zabawą – Jaś zbierał kwiatki a Małgosia robiła strzały z gałęzi – nie zauważyli, jak zapadł zmrok. Chcieli wrócić do domu, ale nie mogli znaleźć drogi powrotnej. Jaś zaczął płakać. Małgosia wzięła go za rękę i ruszyła z nim w kierunku północnym kierując się omszałymi pniami drzew.
Po długim marszu dotarli wreszcie do polany, na której stał damek z piernika. Wygłodniałe i zmęczone dzieci rzuciły się na to cudo i zaczęły ogryzać jego czekoladowe ściany i herbatnikowe okiennice.
Wtedy z domu wyszedł stary, pomarszczony Chłop Jag, zaczął krzyczeć na dzieci i za nadgryzienie jego domu wsadził je za karę do klatki. Chciał je utuczyć, a gdy będą już pulchniutkie zjeść. Małgosia jednak była bardzo sprytną dziewczynką. Nie tylko podtrzymywała na duchu popłakującego Jasia, ale też podtykała strasznemu chłopu Jagowi cienki patyczek zamiast swojego palca, gdy sprawdzał, czy są już dostatecznie utuczeni., i w ten sposób przedłużała życie i Jasiowi i sobie.
W końcu zwabiła Chłopa Jaga do klatki i zręcznym ciosem karate pozbawiła go przytomności. Szybko wymknęła się z Jasiem z ich małego więzienia, w którym pozostał tylko lamentujący Chłop Jag. Małgosia zerwała jeszcze na odchodnym kilka rosnących w ogrodzie cukierków i trzymając Jasia ze rękę wróciła do domu.
Jak wieść niesie, Chłop Jag bardzo przeżył tę historię. Zrozumiał swoją winę i po uwolnieniu z klatki zamienił swój dom z piernika na domek dla dzielnych dziewczynek.
Podziel się tym artykułem:
