Film z Salmanem Khanem i Sonu Soodem po prostu nie mógł być niedobry… Ustaliliśmy już w przypadku „Punku w Afryce„, że decydującą o powodzeniu filmu dokumentalnego jest ciekawa historia. Nie zawsze, ale przeważnie. Jeśli więc film dokumentalny opowiada dwie ciekawe historie, to już sukces musi być murowany. No i tak właśnie jest w przypadku „Cały świat…”, który na zasadzie kontrastu ...

Zwykle jestem zdania – dość dziwnego, jak większość moich zdań – że do kina nie ma co łazić na filmy kameralne, które równie dobrze wypadają na mniejszym ekranie bez dodatkowych „atrakcji” typu bawiący się komórkami sąsiedzi w rzędzie obok. Nie jest to oczywiście zdanie, którego się trzymam kurczowo, ale często decyzję pójścia do kina podejmuję po rozważeniu widowiskowości danego dzieła. ...

aka „Practical Guide to Belgrade with Singing and Crying” WOW, długi tytuł… Filmy składające się z kilku odrębnych nowelek są przeważnie fajne, a przynajmniej mają sporą szansę na to, że nie zanudzą widza kompletnie. Bo nawet jeśli jedna z nowelek jest denna, to w widzu budzi się nadzieja, że kolejna będzie lepsza. Z tego punktu widzenia lubię takie nowelkowe filmy ...

No i na koniec – bo o ile dobrze liczę to już ostatni film, jaki widziałem na WFF – zostawiłem sobie najlepszy film, jaki obejrzałem na festiwalu. Film, o którym – mam takie wrażenie – paradoksalnie napiszę najmniej. Nie wiem czemu. Z drugiej strony po co mam się rozpisywać? Skoro najlepszy to znaczy, że najlepszy i już. „Sąsiedzi Boga” to ...

Mam ogromny problem z tym filmem. Zresztą problem z nim ma też jego reżyser, który – z tego co czytam – trochę motał zanim wprost odpowiedział dziennikarzom, że no dobra, może nie wszystkie materiały w tym filmie są archiwalne. Co moim skromnym zdaniem w dokumencie raczej nie powinno mieć miejsca. A już na pewno nie tak cichcem i po kryjomu. ...

W miarę mało słabych filmów sobie wybrałem z festiwalowego repertuaru – ten jest już ostatnim. Słabym filmem. Choć może „słaby film” to złe określenie w stosunku do niego. Bo słabe filmy to fimy źle nakręcone, nudne, nie mające niczego ciekawego do opowiedzenia – filmy, które zapomina się już w trakcie seansu. A w „Martwym i szczęśliwym” zdecydowanie „coś jest”. Nie ...

Festiwalowe zaległości pozostały duże, ale klimat do skrobania nie jest najlepszy. Wciąż nie wiadomo co z pierdziochem, co trochę za bardzo trywializuje takie rzeczy jak pisanie notek na bloga. No ale spróbujmy w Dwóch Słowach™ w miarę czasu i możliwości. Zaczynamy od naszych południowych sąsiadów i filmu, który najłatwiej przyrównać do naszego „Wszystko, co kocham„. Jest połowa lat 80. Dwóch ...

Napisałem po seansie na Q-Fejsie, że 8 ale w tym +1 do 7 za dobre chęci. Minęło parę dni i myślę, że jednak samo 7, bo zdecydowanie nie był to tak dobry film, jak inne, którym postawiłem ósemkę. Rumuńska wariacja na temat filmów Quentina Tarantino. Już brzmi ciekawie, nie? No i rzeczywiście jest ciekawie, ale tylko do połowy filmu. Dwóch ...

Sztuka streszczania fabuły filmów ginie w narodzie. Albo i nigdy nie ożyła… Jakby nie było – opis „Kapitana…” na stronie WFF jest niepowtarzalny. Opowiada cały film od początku do sceny na napisach końcowych. I trochę z powodu tego opisu wpakowałem siebie i Aśkę jak śliwkę w kompot, bo tego, co na końcu opisu spodziewałem się co najwyżej w 30 minucie ...

Pora trochę ponadrabiać zaległości. Oceny na bieżąco macie na Q-Fejsie, ale stanowczo brakuje dwóch słów o filmach™. I myślę, że wyjątkowo będą to dwa słowa… Pierwszy dzień festiwalu, pierwszy mój film na WFF ever. Niemiecki dokument o obozach pracy w Korei Północnej. Głównym bohaterem filmu jest urodzony w takim obozie chłopak, któremu po wielu latach niewoli udaje się zbiec. Opowiada ...