Mollywood

Wiem, że spora część z Was czeka na tę recenzję (na pewno jedna osoba, czyli spory procent Czytelników Q-Bloga :P), więc nie ociągając się dłużej i po spełnieniu obywatelskiego obowiązku (napisaniu jednego wpisu o normalnym filmie) zabieram się do roboty. Film filmem, ale na początek smutna refleksja. Człowiek był młody i głupi, na wagary chodził zamiast języków się uczyć. Teraz by mógł oglądać filmy w pełnym komforcie, którego nigdy nie da żadne tłumaczenie (nawet tak zajebiste jak to Prison Breaka; jego tłumacz wybaczy, ale zapomniałem nicka). Usprawiedliwia mnie jedynie to, że gdybym nawet był Zygmuntem Broniarkiem, to i tak pewnie…

Zainteresowałem Was tytułem wpisu? Zastanawiacie się, cóż to za film? No to teraz ta gorsza część wiadomości - mowa o malajalamskim filmie Drishyam. Cała reszta się zgadza. Jest trup, jest ogródek, będzie recenzja. A nie wdając się w szczegóły, bo nie jestem aż tak kompetentny - ów cały "malajalamski film" to ni mniej ni więcej tylko produkcja z indyjskiego stanu Kerala. Tak, tak, to kolejny ollywood, który światu potrzebny jest do szczęścia - Mollywood. Już słyszę te jęki i w zasadzie takiej reakcji się nie dziwię, ale nie odchodźcie jeszcze od monitorów, bo choć zdaję sobie sprawę, że nie zaryzykujecie…