ekranizacja książki

Zrobił to! Ten skubany Denis Villeneuve znowu to zrobił! Nakręcił film totalnie nie w moim guście, którego nie jestem w stanie słabo ocenić. Recenzja filmu Diuna. Część Pierwsza. O czym jest film Diuna. Część Pierwsza Rok dziesięć tysięcy ileś tam. Wszechświat uzależniony jest od melanżu. Tajemniczej przyprawy dostępnej jedynie na pustynnej planecie Arrakis vel Diunie, którą rządzi okrutny ród Harkonnenów. Umożliwia ona podróże międzygwiezdne, co jest rzeczą absolutnie kluczową w tamtejszej rzeczywistości. Kontrola nad planetą Arrakis i wydobyciem melanżu jest więc kluczową w ogóle. Pozwoliła Harkonnenom na zgromadzenie ogromnego bogactwa. Kurek z przyprawą zostaje jednak zakręcony przez Imperatora, który za…

Osoby, które chcą poczytać o ekranizacji powieści Toma Clancy’ego zatytułowanej Bez skrupułów proszone są do udania się gdzieś indziej. To recenzja filmu, który wcale nie jest ekranizacją powieści Toma Clancy’ego Bez skrupułów, a tylko legalnie kradnie sobie (prawa mają, więc co im panie zrobisz) jej tytuł i nazwisko głównego bohatera. Recenzja filmu Bez skrupułów Toma Clancy’ego. Amazon Prime. O czym jest film Bez skrupułów Toma Clancy'ego Dzielny oddział komandosów Navy SEALs wybiera się z tajną misją do syryjskiego Aleppo, by odbić stamtąd agenta CIA. Na miejscu okazuje się, że przewodzący misją z ramienia CIA koleżka (Jamie Bell) nie powiedział iwszystkiego…

Jak to mówi znany mem: niby człowiek wiedzioł, a jednak trochę się łudził. Recenzja filmu Co widać i słychać. Netflix. O czym jest film Co widać i słychać Państwo Claire (Amanda Seyfried, James Norton) to młode małżeństwo z kilkuletnią córką. Ona ma ambicje, które położyła na ołtarzu życia małżeńskiego, on bogatych rodziców, od których portfela nie potrafi się odciąć. W końcu pojawia się jednak okazja do tego, by zacząć żyć na własny rachunek. Praca wykładowcy na niewielkiej, ale prestiżowej uczelni sprawia, że George zabiera rodzinę i wprowadza się do dużego, skrzypiącego domu, który po odmalowaniu będzie jak znalazł. A że…

Nie zliczę, ile razy w „karierze” musiałem już zaczynać w ten sposób recenzję: niestety, film (w tym przypadku 365 dni) nie jest tak zły, jak byśmy wszyscy tego oczekiwali. Jest przaśny, prosty, jego akcja rozgrywa się w wyimaginowanym wszechświecie na bardzo odległej galaktyce, a sceny erotyczne nie dodają mu żadnej wartości. Ot, zwykłe soft porno, żeby móc napisać w materiałach promocyjnych, że takiego filmu w polskim kinie jeszcze nie było. Innymi słowy 365 dni jest dokładnie takim filmem jak miał być. Jeśli ktoś spodziewał się czegoś innego, to nie jest to wina filmu, a jego samego. A w tej sytuacji…