Co obejrzeć w Halloween, czyli 76 filmów wartych uwagi 31 października. CZWARTA AKTUALIZACJA

Posted by: Quentin in Filmowo 28/10/2022

Co obejrzeć w Halloween

35. V/H/S/ 94 (2021)

W ubiegłym roku powyższa antologia opowieści z dreszczykiem wylądowała w poniższej sekcji „Honorable mention”. Minął jednak rok, a ja wciąż ciepło myślę o dziewięćdziesiątym czwartym VHS-ie, więc nie widzę przeszkód, by awansować go wyżej. Nie widziałem jeszcze kolejnej odsłony z 99 na końcu, ale mam nadzieję, że będę się na niej równie dobrze bawił. Za rok pewnie dam Wam znać, co i jak.

A póki co zachęcam do tej czwartej części antologii, która na szczęście wróciła do pierwotnie wysokiej formy po nieudanej trójce. I choć obecność wśród jej reżyserów Timo Tjahjanto wskazywałaby na to, że to właśnie jego segmentem należy podniecać się najbardziej. No ale tak nie jest, bo Tjahjanto odcina tylko kupony po świetnym Safe Haven. To, co zrywa beret w tej odsłonie, to opowieść o domu pogrzebowym, no i przede wszystkim najsympatyczniejszy monster od dawna, niejaki Raatma.

36. Noroi. Noroi the Curse (2005)

Ten nadrobiony przeze mnie z okazji tegorocznego Halloween found-footage z Japonii nie od razu mnie urzekł, bo jak przystało na produkcję wprost z Japonii, trzeba się delikatnie przestawić na tamtejszą stylistykę (choć nie aż tak bardzo). No ale ja jestem dobrym targetem dla found-footage’y, bo tylko one potrafią mnie wystraszyć. Jest w tym gatunku coś takiego, że niezależnie od tego, co zostało opowiedziane, klimat realności wydarzeń potęgowany przez „prawdziwe” przecież nagrania, przeraża mnie nawet wtedy, gdy nic się nie dzieje.

No a w przypadku tej opowieści o badaczu zjawisk nadprzyrodzonych, który trafia na ślad dawnego bytu dochodzi jeszcze ten japoński składnik, który sprawia, że całość ogląda się inaczej niż found-footage z Zachodu. Nie brakuje tu pytań o to, czemu ktoś nie puścił kamery, a niektórzy bohaterowie są potrójnie azjatyccy i ciężko traktować ich poważnie – no ale oprócz tego jest tu kurde wszystko.

37. Barbarzyńcy, Barbarian (2022)

Wyścig o najciekawszą streamingową propozycję na tegoroczny Halloween wygrywa aktualnie Disney Plus (może w kolejnych latach wraz z następnymi aktualizacjami dodam, gdzie można znaleźć inne filmy tego zestawienia) i Barbarzyńcy. Oto sympatyczna dziewczyna odkrywa, że w wynajętym domu mieszka sympatycznych chłopak, który też wynajął ten dom na Airbnb. Cóż może pójście nie tak? No właśnie, proszę ja ciebie, coś zupełnie innego.

Barbarzyńcy trafili na D+ mniej więcej w tym samym czasie co Ostatnia wieczerza od Netfliksa. Jeden i drugi ma w zasadzie równie niewielką obsadę (trzech i pół aktora na krzyż), więc ciekawie patrzeć na te dwa filmy przez pryzmat tego, co można w tak ograniczonym składzie zrobić. No i, panie kochany, jak to polskie rozwiązanie blednie w porównaniu z konkurencją. Przepaść. Zalecam więc Barbarzyńców. A szczególnie jego pierwszą połowę, bo w drugiej, choć też fajnej, to już polecieli na grubo z grzybkami halucynogennymi. Horrorowa realizacja i chemia pomiędzy bohaterami – prima sort.

Honorable Mentions: Bedevilled aka Kim-bok-nam Sal-in-sa-eui Jeon-mal, Wyznania [Kokuhaku], Mama, Zombie SS 2 [Dead Snow 2: Red Vs. Dead], Najście [Inside aka A l’intérieur], V/H/S (pierwszy, drugi, trzeci omijać szerokim łukiem, a czwarty awansował do sekcji głównej), Dziwak [Creep], Widzę, widzę [Goodnight Mommy], Zajazd pod duchem [The Innkeepers], Carrie (remake, tak, tak…), Spring (2014), Demonic, Unfriended aka Cybernatural, The Den (2014), Oculus, Zwierz [Wer], Dom diabła [The House of the Devil], Nie oddychaj [Don’t Breathe] – Trójka złodziei włamuje się do mieszkania niewidomego mężczyzny, by szybko odkryć jak niebezpieczny to facet. Trzyma w napięciu, fajnie nakręcone, zabrakło tylko jakiegoś większego twista; Scare Campaign – Twórcy telewizyjnego programu, w którym wkręcają nieświadomych niczego bohaterów, kręcą kolejny odcinek w starym szpitalu psychiatrycznym. W końcu jakaś porządna i krwawa sieczka!; Ciche miejsce [A Quiet Place], Tajemnica Marrowbone [El secreto de Marrowbone].

Odtąd aktualizacja A.D. 2021:

Anna i Apokalipsa [Anne and the Apocalypse], Granica [Border aka Gräns], Dom, który zbudował Jack [The House That Jack Built] – Seryjny morderca wraca pamięcią do pięciu wydarzeń, które definiują go jako artystę. Makabryczna komedia, której zaszkodzi, jeśli potraktować ją poważnie; Władcy chaosu [Lord of Chaos], Upiorne opowieści po zmroku [Scary Stories to Tell in the Dark], Chłopcy z drzew [Boys in the Trees] – W trakcie Halloween nastoletni chłopak i jego przyjaciel rozpoczynają oniryczną podróż, która prowadzi prosto w dorosłość. Klimatycznie zrealizowana historia o dojrzewaniu. Dość przewidywalna, ale posiadająca sporo zalet szczerego kina niezależnego; The Vast of Night – Lata 50. ubiegłego wieku. Młoda operatorka centrali telefonicznej oraz zdolny radiowiec odkrywają dziwne sygnały rozbrzmiewające w ich miasteczku w Nowym Meksyku. I choć klimat tajemnicy potrafi tu momentami znudzić, trzeba być pod wrażeniem biegłości, z jaką zrealizowany i zagrany (!) został ten niskobudżetowy thriller z nieznaną obsadą; Wilk ze Snow Hollow [The Wolf of Snow Hollow] – W tytułowym miasteczku zostaje odnalezione zmasakrowane ciało kobiety. Zastępca szeryfa nie chce przyjąć do wiadomości teorii o wilkołaku. Wielu nazywa ten film mianem „Fargo” o wilkołakach. Dla mnie to „Upadek” (z Douglasem) o wilkołakach. Fajne, zapadające w pamięć niezależne kino, które wymaga zaakceptowania specyficznego humoru; Censor – Lata 80., apogeum brytyjskiej walki z tzw. „video nasties”. Tytułowa cenzorka popada w szaleństwo być może nie tylko za sprawą brutalnych filmów, jakie całymi dniami ogląda. W trakcie seansu sprawia wrażenie nudnego i niesatysfakcjonującego. Finalnie okazuje się dobrym filmem, który nie tylko jest portretem swoich czasów, ale też szerszym spojrzeniem na przemoc w kinie; Klasyczny horror [A Classic Horror Story, Una classica storia dell’orrore], Sabat sióstr [Coven of Sisters aka Akelarre], trzyczęściowe Ulice strachu [Fear Street], Wcielenie [Malignant], Psycho Goreman – Nastoletnie rodzeństwo budzi do życia kosmicznego potwora, który rozerwałby ich na strzępy, gdyby nie pewien kamień. Power Rangers na sterydach. Wielu próbuje, niewielu udaje się odtworzenie klimatu kina z kaset VHS. Tu bez wątpienia to wyszło, choć trochę szkoda, że zamiast w makabrę, film podąża w slapstickową stronę tej opowieści; Obcy pasażer [Shadow in the Cloud].