×
Zwiastun filmu Blade Runner 2049 (2017), reż. Denis Villeneuve.

Zwiastun filmu Blade Runner 2049, sequela Blade Runnera

Zastanawiałem się, co za zwiastun zaplanować na świąteczny poniedziałek i przypomniałem sobie, że hej! przecież od paru dni w necie do obejrzenia zwiastun filmu Blade Runner 2049! Zajawiałem go już na Q-Fejsie, ale na Q-Blogu jeszcze go nie było. Cóż, już jest.

Zwiastun filmu Blade Runner 2049

Ustalmy to raz na zawsze (a przynajmniej do kolejnego wpisu o Blade Runnerze :P) – nigdy nie byłem fanem Blade Runnera. Ani za dzieciaka, kiedy w ogóle mi się nie podobał, tak jak podobał się mojemu kumplowi Muńkowi, który czytał Fantastykę i próbował mnie przekonać, że się nie znam. Ani za dorosłego, kiedy próbowałem go zmęczyć raz jeszcze i chyba ani razu mi się to do końca nie udało. Obejrzałem na tyle, żeby dać radę napisać swoją parodię tego filmu.

Blade Runner 2049 nie jest parodią Blade Runnera, jest poważnym filmem popełnionym przez Denisa Villeneuve’a. Denis od jakichś dwudziestu pięciu minut ma swoje pięć minut i trzepie filmy z płodnością reżysera z Bollywood. Udaje mu się jednak przy tym zachować jakiś tam poziom – poziom zwykle zawsze jest wysoki, czasem tylko wychodzą z tego mało zrozumiałe bzdurki. Na to samo wskazuje zwiastun filmu Blade Runner 2049 – klimat oryginału sequel posiada (niepokoi jedynie ten komputerowy pył, którym dostajemy po oczach na początku zwiastuna) i jeśli ktoś powie, że nie posiada, to będzie gadał głupoty.

Więcej powiedzieć nie można, bo zwiastun filmu Blade Runner 2049 to tak naprawdę teaser, który niewiele mówi o całości. Mamy nowego łowcę androidów (osobiście wolałbym w tej roli kogoś innego niż Ryan Gosling), który odwiedza starego łowcę androidów (Harrison Ford; w obsadzie znajdziemy jeszcze Jareda Leto, Anę de Armas, Mackenzie Davis oraz Robin Wright) i mówi mu, że kiedyś było łatwiej. Czemu w 2049 roku jest trudniej? Nie wiadomo. Nic nie wiadomo poza jednym:

Czy Deckard jest replikantem?

Nie, Deckard nie jest replikantem.

Podziel się tym artykułem:

4 komentarze

  1. A którą wersję starałeś się obejrzeć ostateczną wersję reżyserską z 2007, amerykańską wersję kinową, międzynarodową wersję kinową, a może roboczą wersję?:-) Jest jeszcze dircut z 1992 roku i ja tylko tą uznaję. Dla mnie BR jest najlepszym cyberpunkiem (ale w wersji dircut z 1992 roku a nie tej ostatecznej reżyserskiej gdzie Scott zmienił dialogi Rutgerowi Hauerowi) obok Ducha w pancerzu jaki w ogóle powstał. Ciekawe której wersji to będzie sequel czy dircut czy kinówki?

    Piszesz że Deckard nie jest replikantem i z trailera można wywnioskować jeśli żyje Deckard to znaczy że jest z człowiekiem a z dircut wiemy i potwierdził to Scotti, że jest replikantem. Choć można też założyć że znalazł lek na długowieczność. Zresztą wypowiadał się niedawno Villeneuve że mają zamiar pozostawić w tajemnicy ten wątek, tak by każdy widz co będzie oglądał film Scotta zastanawiał się czy jednak replikant czy człowiek.

    Muzykę robi stały kompozytor reżysera Sicario i super, bo gość odwala dobrą robotę tak jak kiedyś Vangelis (i Zimmer )w filmach Scotta, ale z drugiej strony szkoda że Grek jednak nie, gdyż wciąż wydaje płyty i nie żadne składanki The Best of, ale nowe kawałki i dobre co najważniejsze.

    Ford wraca w każdej kultowej roli jaką grał kiedyś – Indy, Solo, Deckard, a ja najchętniej bym go ponownie zobaczył jako Jacka Ryana:-)

  2. A nie mam pojęcia nawet, którą wersję próbowałem 🙂 Wiem, że ich jest zylion, ale nigdy nie byłem na tyle chętny na seans, by zgłębiać sprawę :). Na chłopski rozum dircut to taka wersja jaką chciałby zrobić reżyser, ale mu nie pozwolili, więc jeśli robić sequel to kinówki, bo to oficjalka, a dircut to taki łaskawy prezent dla fanów, żeby wiedzieli jak coś miało wyglądać i tyle.

  3. W sumie co do Rdleya Scotta to można powiedzieć, że do (prawie) każdego jego filmu jest dircut, ale w przypadku dircut Blade Runner różnice są spore. W dircut najważniejsze zmiany to pozbawienie filmu całkowicie monologów Forda jakie były w kinówce (które zresztą Ford uznał za głupi pomysł i postanowił z wielkim znudzeniem w głosie nagrać monologi), scena snu z jednorożcem sugerująca że replikantem jest Deckardem i zakończenie w którym nie ma żadnego happy endu (w sensie że Rachel przeżyła).

  4. Tak, pi razy oko orientuje się w skali zmian, jak i ilości wersji. Kiedyś nawet uznałem, że może warto nabyć to wydawnictwo, w którym uwzględniono je wszystkie (OIDP jest takie), ale potem sobie przypomniałem, że nie lubię „Blade Runnera” :).

    Szczęśliwy człowiek taki Scott ze swoim statusem pozwalającym mu pokazać widzom, jak coś wyglądało w jego głowie. Biedne setki reżyserów skazanych na producentów i ich widzimisię co do finalnej wersji filmu. Potem chodzą tacy po śniadaniówkach (tu akurat scenarzysta) i tłumaczą, że to wszystko miało być inaczej 🙂

Skomentuj

Twó adres e-mail nie będzie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

*

Quentin 2023 - since 2004