×

TOLKIEN ALTERNATYWNIE

[Nie wiem kto jest autorem tego tekstu. Podejrzewam, że Michał Chaciński z Gazety Wyborczej. Możliwe też, że jest to praca zbiorowa kilku osób.]

W ramach poszukiwań materiałów do numeru o „Władcy pierścieni” odkryliśmy w Esensji, że Peter Jackson nie jest wcale jednym z niewielu reżyserów, którzy brali pod uwagę ekranizację trylogii Tolkiena. Potencjalnych projektów krążyło w różnych momentach dosłownie dziesiątki. Oczywiście część materiałów jest dzisiaj dla osób postronnych zupełnie nie do zdobycia, jednak wykorzystując nasze kontakty, dotarliśmy do szeregu ciekawych informacji na temat innych zrealizowanych (ale nie ujawnionych szerszej publiczności) i niezrealizowanych ekranizacji „Władcy pierścieni”. Niniejszym dzielimy się nimi z czytelnikami – oto alternatywne wersje opowieści Tolkiena, realizowane lub planowane niejednokrotnie przez największe postacie współczesnego kina.

Martin Scorsese:

Cholernie wkurzony młodzian włoskiego pochodzenia, Fredo (Joe Pesci), zwołuje grupę kolegów rekrutujących się spośród mniejszości rasowych (m.in. Portorykańczyk Ghimlinez, Włoch Aragozzi, Bułgar Boromir) w celu wyjaśnienia problemów z Saru-Manem kontrolującym sąsiednią dzielnicę. Saru-Man kilka tygodni wcześniej wykonał skok na jubilera na terenie kontrolowanym przez Fredo, kradnąc między innymi sygnety przygotowywane przez właściciela dla Fredo i jego kolegów z paczki. Drużyna postanawia odzyskać sygnety. Czyli fabularnie nic wyjątkowego, codzienne życie w Nowym Orku.

Typowy cytat (w trosce o nieletnich podajemy wyłącznie wersję oryginalną):
„Un-fucking-believable, this fucking Saru-Man cocksucker-of-a-magician motherfucker stealing the rings in the middle-of-our-fucking-earth… our land I mean.”

Tytuł roboczy:
„Goodfellas-ship of the Ring”

Krzysztof Zanussi:

Fredek (Zbigniew Zapasiewicz) przeżywa moralne dylematy związane z wyprawą i przemocą skierowaną pod adresem Sarumana. Podejrzewa, że z Sarumanem wystarczy po prostu rozsądnie porozmawiać, cytując Miłosza. Zadania przekonania go do podjęcia wyprawy podejmuje się Galadrycha (Maja Komorowska), z którą Fredka połączy namiętny intelektualny romans. W związku z brakiem łatwo rozpoznawalnych i szybko odnajdywalnych organów płciowych u hobbitów, bezowocne wysiłki podjęcia międzygatunkowego życia płciowego stają się dla Fredka nie do zniesienia. W dramatycznej końcówce bohater popełnia samobójstwo przez wystawienie się na sześciodniowy maraton kina moralnego niepokoju. Już drugiego dnia skisłą i rozedrganą od moralnego niepokoju cielesną powłokę hobbita odnajduje jego przyjaciel z innej bajki, Prosiaczek.

Szczegóły realizacji:
Z braku funduszy film rozgrywa się tylko w jednej lokalizacji – brudnej, niedogrzanej lepiance hobbita. Reżyser planuje już sequel, który w całości poświęcony będzie znajomemu, o którym Fredek wspomniał raz w rozmowie z Galadrychą. Tym razem całość filmu rozgrywać się będzie w kuchni.

Typowy cytat:
……………………(dluga cisza) ……………………. (westchnienie)…………………… (dluga cisza)………………………. (krótka cisza)
…………………………(westchnienie)…………………. (trzy średniej długości cisze)………………… „Po prostu.”

Tytuł roboczy:
„Życie hobbita jako śmiertelnie nudny przykład istnienia stworzeń, rozmnażających się wyłącznie drogą inwencji literackiej, bez etapu drogi płciowej.”

Tytuł zagraniczny:
„Another Boring Polish Movie About Death: The Fellowship of the Older Directors Who Like To Make Others Feel Miserable.”

Tytuł planowanego kuchennego sequela:
„Lord of the Sinks”

Michael Bay i John Travolta:

Obrzydliwie gruby hobbit (John Travolta) ma wprawdzie udać się w jakąś misję, ale widz nie jest w stanie zorientować się o co dokładnie chodzi, ponieważ kamera bez przerwy próbuje nadążyć za biegającymi wokół ludźmi, a najdłuższa scena trwa 7 sekund i zawiera 24 cięcia montażowe. Dopiero ze scen z ujęciami w zwolnionym tempie (cała ostatnia godzina filmu) widać, że chodziło o jakąś podróż, trochę biżuterii i przy okazji ratowanie świata.

Typowy cytat:
„Arm-a-gonna-get on with this mission before those bad boys destroy our pearl meadow.”

Tytuł roboczy:
„Battlefield Middle Earth”

Ingmar Bergman:

Młody reżyser teatru dla hobbitów, Frodvig Bagginsson (komputerowo przetworzony Max von Sydow), odkrywa u siebie skłonności sado-mesjanistyczne. W przekonaniu, że śmierć jest tylko iluzją słabych umysłów, a zło na świecie wynikiem braku pomocy społecznej, postanawia udać się w niebezpieczną wyprawę do Mordholmu w celu stawienia czoła ministrowi opieki społecznej. W finale obaj stoczą spektakularny pojedynek posługując się magią i sztukami walki ze szkoły Kierkegaarda i Swedenborga.

Typowy cytat:
„Knulla mig, Mr. Frodvig”

Tytuł roboczy:
„Smorgostellanstorgenster a tysnadtenstronds”

Ruggero Deodato, Umberto Lenzi, Lucio Fulci lub dowolny inny reżyser włoskich horrorów:

Większość dialogów jest dla widzów niezrozumiała z powodu nieudolnie wykonanego dubbingu. Z samego obrazu można się jednak zorientować, że w krainie zamieszkanej przez półnagie blondynki i włoskich mężczyzn o kwadratowych szczękach pojawiły się hordy orków (wyjątkowo podobnych do zombie), atakujących wszystko co się rusza. Kolejne sceny nie układają się wprawdzie w żadną zrozumiałą historię, ale ilość golizny i przemocy i tak zadowoli każdego wielbiciela włoskiego horroru.

Typowy cytat:
„Aaaaaaaarghh!”

Tytuł roboczy:
„Hobbit Holocaust”

Helena i Antoni Gucwińscy:

Młody łoś (Hobbi) zauważa, że w lokalnym lesie brakuje pokarmu na zimę. Wraz z towarzyszami z innych ras postanawia zdobyć obrączki, za pomocą których będą mogli podawać się za zwierzęta z niedalekiego gospodarstwa rolnego Ruman S.A., w którym czarnej brukwi na zimę nikomu nie zabraknie.

Typowy cytat:
„Meee”

Tytuł roboczy:
„Badanie kupy patykiem – ulubione zajęcie hobbitów przed świtem”

George Lucas:

Niedoświadczony młody bohater (Mark Hamill jako Puke Middle-earthrunner), pod wpływem mądrego starszego mentora (Alec Guiness jako G-and-LF, zwany w skrócie G&) udaje się w niebezpieczną wyprawę w celu uratowania świata przed zagładą. W drodze towarzyszą mu dwie postacie stanowiące humorystyczny akcent w opowieści (Pi-PIN znany też jako Pere-GREEN-2K oraz MR-iad-OK) W swojej wyprawie Puke będzie musiał stawić czoło złemu czarownikowi (David Prowse dubbingowany przez Jamesa Earla Jonesa jako Sarth Uman), spotka piękną księżniczkę (Carrie Fisher jako Księżniczka 'Riela), wielokrotnie będzie ścigany przez tropiących go złych wojowników (ork-truperzy). W pierwszej części trylogii starszy mentor zginie, odciągając uwagę od ucieczki naszego bohatera, z czasem jednak jego głos będzie towarzyszyć bohaterowi przy podejmowaniu trudnych decyzji. Na swojej drodze bohater spotka również sprzymierzeńca, który w pewnym momencie bliski będzie zdrady, aby w ostatecznym rozrachunku stanąć jednak po dobrej stronie (Billy Dee Williams jako Boromindo Carlissian) oraz doświadczonego w walce „wolnego strzelca”, który uratuje bohatera z wielu opresji (Harrison Ford jako Ara Gorn). Lucas twierdzi, że całą historię wymyślił sam i nie zna żadnego „Tolkeena”. Zirytowany pytaniami dziennikarzy zapowiada, że „być może dla uniknięcia niepotrzebnych i błędnych skojarzeń” zmieni przed premierą filmu większość nazw.

Typowy cytat:
„Use the orcs, Puke.”

Tytuł roboczy:
„Lord of the Binks – Episode I: The Midichlorianship of the Ring”

Mel Gibson:

Całkiem ludzkich rozmiarów hobbit (Mel Gibson) walczy, kocha i podróżuje sobie po świecie w historii, która i tak nie ma znaczenia, bo całość nakręcono dla 47 zbliżeń niebieskich oczu Gibsona.

Typowy cytat:
„You can take our rings, but you can’t take away our Frodo!”

Tytuł roboczy:
„Braveheart 2: Lord of the Rings”.

Joe D’Amato:

Dwóch młodych, przystojnych hobbitów, Fredo i Dildo Faakins (w obu rolach nieznani włoscy aktorzy), przejawiających sado-masonistyczne skłonności, postanawia poderwać wszystkie mężatki w mieście i w ciemności związać. Joe D’Amato zapowiada, że przystąpi do realizacji po zakończeniu trylogii pornosów moralnego niepokoju. Gotowe są już dwie części: „Członek z żelaza” i „Członek z marmuru”.

Typowy cytat:
„Ja, das ist perfect Hilda!” (zdobyliśmy tylko niemiecką wersję filmu)

Tytuł roboczy:
„Władca pierś ceni”

Andriej Tarkowski:

Tarkowski wyszedł z założenia, że nie ma znaczenia ani sama misja, ani nawet jej realizacja – liczy się droga, symbolizująca życie każdego z bohaterów opowieści. Cały film zrealizowany został w jednym, 6-godzinnym ujęciu milczącego marszu przez bezdroża. Wśród najbardziej emocjonujących momentów jest ten z czwartej godziny filmu, gdy bohaterowie zatrzymują się, aby spojrzeć w niebo. Jeden z nich nie podnosi głowy, co symbolizuje oczywiście umiłowanie ojczyzny i brak tęsknoty do innego, lepszego świata. Pozostali bohaterowie wychodzą w tej scenie na ludzi zachodu, pozbawionych siły charakteru.

Typowy cytat:
głośne wydmuchanie nosa

Tytuł roboczy:
„Jubilerskij Gospod: Charoszyje druzja”

John Woo:

Frodong i Sarumang znają się od dziecka. Byli kiedyś najbliższymi przyjaciółmi – odbywali długie spacery przy romantycznej muzyce i do rana wyśpiewywali w barach karaoke. Niestety, w pewnej chwili poróżniła ich miłość do tej samej kobiety, drapieżnie wyzywającej Chinki o wdzięcznym imieniu Sauron (w filmie Woo symbolizowanej w wizjach bohaterów tak samo jak u Petera Jacksona – przez ognistą waginę). Z czasem Sarumang trafił w złe towarzystwo, zaś Frodong wstąpił do policji. Między naszymi bohaterami musi dojść do konfrontacji, w której okaże się, czy uratują honor i dawną przyjaźń. Frodong wraz z drużyną tresowanych policyjnych gołębi udaje się na drugi koniec miasta, do siedziby Sarumanga…

Typowy cytat nie jest tekstowy, lecz wizualny:
widok Frodonga, skaczącego w powietrzu głową w przód i wymachującego jednocześnie dwoma mieczami.

Tytuł roboczy:
„Bong omg de Dings: Felomping omg de Ding”

Lars von Trier:

Trier zapowiedział, że produkcja będzie dosłownie co do zdania zgodna z oryginałem Tolkiena. Rzeczywiście, podczas premiery filmu okazuje się, że pomysłem Duńczyka na ekranizację „Władcy pierścieni” było posadzenie przed kamerą koszmarnie brzydkiej Dunki (Margaretha von Trollen), która przez 14 godzin czyta przed kamerą tekst Tolkiena.

Typowy cytat:
…no wiadomo przecież, że typowy cytat każdy może sobie sam wziąć z książki.

Tytuł roboczy:
„Smęcąc w nudnościach”

Władysław Pasikowski:

W zasadzie nie wiadomo o co chodzi, ale na pewno o kobietę, pieniądze i o to, żeby Boguś Linda mógł pomachać bronią przed facetami, z którymi zdradziła go ta dziwka Galadriela. W związku z działaniami producenta w zakresie product placement, przed realizacją filmu zmienione zostają niektóre nazwy. Na przykład główny bohater opowieści nazywa się teraz Frugo Drinkins. Pasikowski próbuje wprawdzie ujawnić resztę szczegółów produkcji, ale nikogo nie interesuje co ma do powiedzenia.

Typowy cytat:
„Co ty k…. wiesz o czarowaniu?”

Tytuł roboczy:
„Troll”

Podziel się tym artykułem:

Skomentuj

Twó adres e-mail nie będzie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

*

Quentin 2023 - since 2004